Etkisinde kaldığım romanlardan birisi oldu. Düşük lQ’su ile etrafındaki insanlar tarafından aşağılanan, alay edilen bir adam Charlie. Fakat o insanların kendisine bu şekilde davranılmasının farkına varmaz. Hatta kendisiyle alay eden insanları iyi olarak nitelendirir. Onun tek isteği diğer insanlar gibi akıllı olmaktır.
Ailemizi kendimiz seçemiyoruz maalesef. Charlie’nin ailesi de ona hiçbir zaman destek çıkmaz. Annesi onu evden uzaklaştırmaya çalışır. Charlie ailesinin bu şekilde davranmasının da farkına varmaz. Ta ki Algernon adlı bir fareyle deneye tabi tutulana kadar, labirentteki engelleri bir bir aşana kadar. Charlie bu deneylerden sonra beklenilenden daha fazla zeka seviyesine sahip olur. İnsanlar da bu sefer kendilerinden daha üstün davranmasından rahatsız olurlar, Charlie’yi aralarına almak istemezler, onu dışlarlar. Her birey yaşadığı toplumda yer bulmaya çalışır, ne olursa olsun insan olarak kabul edilmek ister. Fakat ona kimse saygı duymadı, duymak istemediler.
Karşımızdaki insanın böyle bir durumda bizi anlayıp anlamaması, ona karşı saygısızca davranmamızı mı gerektiriyor? Neden herkesi olduğu gibi kabullenmek de zorlanıyoruz?
Empati yeteneğinizi ortaya koyup okursanız hayatınıza dokunan bir roman olacağı kesin.
