Kimin evi bu ?
Kimin gecesi
Işıkları dışarıda bırakıyor böyle?
Söyle , bu ev kimin?
Benim değil .
Ben başka bir evin hayalini kurdum
Daha sevimli , ışıl ışıl .
Boyalı kayıkların geçtiği bir göle,
Bana açılan kollar kadar geniş tarlalara bakan.
Bu ev yabancı
Gölgeleri yalancı.
Anlat o zaman, söyle,
Neden kilidi anahtarıma uyuyor ?
Cee’nini annesiyle babası işten öylesine bitap dönüyorlardı ki çocuklarına gösterebildikleri muhabbet de tıraş bıçağı misaliydi : keskin , kısa ve incecik.