Kübra Aybar yorumladı.
Çıkacağız bu yokuşu, çıkacağız çünkü sorumlarımız oranında özgür olabiliyoruz; kaçış kurtuluş değildir.
Sayfa 101Kitabı okuyor
Benim yokuş da yokuşmuş yani :(
Bazılarımız koşar adım çıkmak zorunda kalıyor o yokuşu maalesef.
Ahmet Erhan
Yalnızlığımla vardım
Denizimin kıyıları hep çoğuldu
Kendimdim. O kadardım.
Tedbil gezdim Ölümün uçurumlarında
Çoktum. O kadardım.
Dizüstü oturup denizime baktım
Ayna değildi. Azı yok bir suydu
Yalnızlığımla vardım.
Dolaştım kendi kıyılarımda
Yalnızlığı çileden çıkaracak kadar yalnızdım...
Kübra Aybar bir yorumu yanıtladı.
Öfke, hırs, kıskançlık, çekememezlik, açgözlülük gibi duygular işin içine karışınca insan ilişkileri de bozulur ister istemez... Tıpkı çamaşır makineleri gibi, arada insan ilişkilerini de tamir etmek gerekir.
Sayfa 14
Canım Kübra canım Behiç Ak 🌸
Reader Follow Recommendations
Ey gönül haresi keder, insan kendinden ne kadar uzağa gider...
Sayfa 44
Kimse kendinden bir yere gitmiyor
Yaşıyoruz sessizce yaramızı severek.
S.47
Insanın bir dayanağı olmalı hayatta...
Başarılı olmanın sırrı bahçenin büyük, işçinin çok olmasında değil; sır, yaptığım işi sevmemde anlıyor musun, belki canımdan bile çok sevmemde. Bir bak bana: Her şeyi kendim yapıyorum. Sabahın köründen gece yarılarına kadar çalışıyorum. Tüm aşıları kendim yapıyorum, budamayı kendim, dikimi kendim, her şeyi kendim. Bana yardım ettiklerinde kıskanıyorum ve işi kabalığa vardıracak kadar sinirleniyorum. Bütün sır sevgide, yani gözün gibi bakmada, üzerine titremede, bir saatliğine bile olsa bir yere misafir gittiğinde, yüreğinde sıkıntı hissetmede, acaba bahçeme bir şey olur mu diye altüst olmada.
Sayfa 14
Üzerine düşününce epey anlam çıkabilecek bir paragraf...