Ne vakit uçan bir kuş görsek mutlu olduk. Özgürlüğü gökyüzünde uçan kuş zannettik. Ölen her bir kuş gönlümüze düşen sararmış bir yaprak oldu.Geceye armağan olsun dedik,inci taneleri döktük yastığımıza. Zâhire takılıp kalırken iç yüzüne vâkıf olamadık özgürlüğün. Bilemedik. Ölen her kuş bir hüzün bırakıyorsa ardında, uçuşun ,yani özgürlüğün kendisi her şeye rağmen yerinde duruyor. Her şeye ve herkese rağmen.
Ne güzel dizeye dökmüş Füruğ Ferruhzad
"Kuş ölür,sen uçuşu hatırla"