öyle yıllar geçirmişim ki
kiminde hatırlamadığım koca boşluklar var
zihnimizin travmaları sildiğini söylüyor terapistim
ancak böyle devam edebiliyormuşuz
o halde başıma gelen her şey
nasıl kazındı böyle tenime?
zihnim unutsa da
bedenim hatırlıyor
ömrümün haritasını çıkarıyor
yaşadıklarımı bir kumaş gibi üstüne dikiyor
yeniden tehlikede hissettiğimde
beni tekrar tekrar uyarıyor
ve birden
geçmişten gelen kurt gibi aç şeytanlar
tenime dişlerini geçiriyor
çığlıklar atıyor
sakın deneme
unutamazsın
ardında bırakamazsın bizi
sanki hayatımda olup bitenleri karlı bir televizyon
ekranından izliyorum. dünyadan öyle uzağım
ki. bu bedene yabancı gibiyim. mutlu anılarımın
hepsi zihnimden silinip gitmiş âdeta. gözlerimi
kapattığımda mutluluk hisssinin ne olduğunu bile hatırlayamıyorum. sabah uyanıp güne başladığımda yine yok olup gitmiyormuşum gibi yapmak zorunda kalacağımı düşündükçe göğsüm daralıyor. uzanıp gerçek bir şeylere dokunmak istiyorum. onları hissetmeyi, onların da bana dokunmasını istiyorum. yaşamak istiyorum. capcanlı hayatımı geri istiyorum.