"İçimde bir his var," dedi. "Öyle bir his ki bana, kaderimizin birlikte yazıldığını söylüyor. Yan yana başarılı mücadeleler vermişiz ve gelecekte de böyle olacağını fısıldıyor. Bilmiyorum. Ben gerçekçi bir adamım; fakat, iyi bir arkadaşın ne kadar değerli olduğunu bilirim. Gözlerindeki bir anlık ifadeden, sana da en az kendime güvendiğim kadar güvenebileceğimi anladım. Evet. Yanımda olmanı istiyorum."
Utanmıştım, anlamsız bir şeyler mırıldandım. Afganistan'dan bu yana, ilk defa bir değerim olduğunu hissetmiştim.