Söz dedim, söz verdim.
Ruhumu gömdüğüm yer hala belli.
Güneşi özledim, sonra seni
Keşke gölgesine razı bir fesleğen olaydım.
Didem Madak/ Bıktığım Şeyler ve Yeşil Fanila
Çocuk oldum bir daha, ağladım.
Kaç şiir, kaç kere sular altında kaldı.
Kitaplar, aşk, her şey.
Her şeyi son bir kere daha kurtaramazdım.
Keşke nane şeker gibi mentollü bir buluttan doğaydım
Sonra gittin.
Didem Madak/ Bıktığım Şeyler ve Yeşil Fanila
Geçmişte yaşadıklarımız önemsizdi. Hatta belki de bu yüzden birbirimize böyle bağlıydık. Gerçeği yalnızca ikimiz biliyorduk. O ve ben, sonsuza dek bir bütündük. O yıldızdı bense gökyüzü. O bir yaraydı bense yarabandı.
-Gözyaşı Ustası
Penceremi sana ayarlamıştım
Sözüm senden alıyordu büyüsünü
Günü sana bölmüş, geceyi seninle çarpmış
Seninle büyütmüştüm ömrümü
İyiliğim de sendin kötülüğüm de
Ben çok yoksul kalacağım,çok…
Şükrü Erbaş