Sevilmeyi sevmiyordum tek onu sevmesi de çok keyifliydi. Ona seni seviyorum demek, sevgilim diye hitap etmek bunlar da en az sevilmek kadar değerliydi. Bir kalbim varken bir tane daha olması, bir aklım varken hepsini ona harcamak keyifliydi. Onu sevmek keyifliydi, huzurluydu. Dönmesi için yalvarırken onurunu hiçe saymak onun gitmesi kadar parçalayıcı değildi. Belki yazar diye dualar etmek papatya yapraklarını seviyor sevmiyor diye ayırmak kadar umutlandırıcıydı. Yokluğunu fotoğrafını öpmekle kapatmaya çalışmak en az onu rüyada görmek kadar azalttırıyordu hüznümü. Onu düşünmenin keyfi imkansızı düşlemek gibiydi, asla ama mükemmel
Onu konuşurken izlemek sanat eseri izlemek gibiydi
Ona dokunmak tutkuydu, dokunuşu alev
Cayır cayır yakıyordu bedenimi baştan aşağı
Öpüşü su gibiydi
Bakışı rüzgar
Kalbime imzanı attın
gittin
Beni okudun, sevdin, bitirdin
Kitabın son sayfasına geldik.