Alper
Alper
@Le_Petit_Prince
Nosce te ipsum.
Endüstri Mühendisi
Bursa
30 reader point
Joined on June 2016
Şu anda okuduğu kitap
Kumarbaz, Dostoyevski'nin, 45 yaşındayken, Suç ve Ceza'dan sonra yazdığı romanı. Biraz otobiyografi havasında. Çünkü o dönemde Dostoyevski, kendisi de parasızlığa, borç batağına ve kumara saplanmış durumda. Romandaki ana karakter Aleksey gibi… Lüks ve para düşkünü bir kadın var hayatında. Romanda, Aleksey'in aşık olduğu Polina gibi.
Aleksey,
Hakkari’nin en yüksek rakımlı köyüne öğretmen olarak gelen bir adamın, 1 kış mevsimi boyunca yaşadığı ve tanık olduğu dramın öyküsünü okuyoruz. Kahraman, bir deniz kazasından kurtulup köye geldiğini, burada hem öğretmen, hem öğrenci olacağını, kazadan sonra geçmişini ve kendi yüzünü anımsamadığını anlatarak başlıyor. Bu, biraz da kendini arayış
Kendi gecesinde, ebeveyn-çocuk ilişkilerine, insanın kimlik arayışına dair nefis bir roman.
40’lı yaşlarındaki Hayali’nin hikâyesini okuyoruz. Karakterin kimlik arayışı isminde bile ironiyle veriliyor. Kahramanın nüfusa kayıtlı ismi Hayati; aile içinde Hayal Ali, etrafındakiler ise Hayali diye sesleniyor. Annesi, Yurdanur, varoş kesimden gelen ve
Reader Follow Recommendations
Oya Baydar bu kitabında, duygu yoğun anlatımıyla yaşamından kesitleri aktarmış. Çocukluğu, anne ve babasıyla ilişkisine dair hatıraları, siyasi anıları, gözaltına alınmalar, yakınlarının ölümleri, sürgün yılları, hayvan ve doğa sevgisine dair bir çok anısını okuma şansı buluyoruz.
Benim için en çok akılda kalıcı ve etkileyici sahnelerden birisi, Doğu-Batı Almanya arasındaki duvarın yıkılışını anlattığı bölüm. Duvar 30 yıl kadar sosyalist ve kapitalist sistemlerin arasındaki ayrımın simgesi olmuştu. Duvar yıkılınca, parçaları hatıralık eşya olarak satılmaya başlanır. Talep artınca, parçaların fiyatları da yükselir. Küçük parçalar 5 Mark, büyük parçalar 10 Mark'a alıcı bulmaya başlar. :) Sosyalist blok için önemli bir simge olan bu duvarın, serbest piyasada alıcı-satıcı bulan bir ticari nesneye dönüşmesi bence çarpıcı bir sahneydi.
Yazar, Suriye'li göçmen çocuklara duyarlılığını, doğuya gittiğinde oradaki halkla konuşmaları ve gözlemlerini, gençlik yıllarında enternasyonel'deki çalışmalarını da anlatıyor bu kitapta.
Bu söyleyeceğim mutlak doğrudur diyemem tabi ama kitapta anlatılanların bende bıraktığı his; yıllarca uğruna mücadele edilen ideallerin bir sonuca ulaşamaması, biraz vazgeçiş, buna bağlı biraz hüzün ve bir çeşit veda gibi hissettirdi bana. Belki de yazarın hiç böyle bir söylemi yoktur, bilemiyorum. Sadece bende bıraktığı his böyle.
Oya Baydar bu kitabında, sosyolojik açıdan doğu sorununu, hem bireysel hem toplumsal kimlik arayışını, anne-baba-çocuk ilişkileri üzerinden kuşak çatışmalarını, parçalanan dünyayı ele alıyor. Ana karakterlerden Elif, hırslı, çalışkan, eşi ve çocuğuyla ilişkilerini iyi kurmayı başaramamış bir bilim insanı. Ömer, popüler kültüre hitap eden ancak suya sabuna dokunmayan romanlar yazıp çok sayıda okuyucuya ulaşmış ancak o güne kadar yazdıklarıyla toplumun önemli sorunlarını görmezden gelmiş, son dönemlerinde de boşluğa düşmüş ve artık yazamayan bir yazar.
Roman, Ömer'in, Ankara otogarında bir asker uğurlama törenine ve o esnada bir Kürt kızın vurulmasına şahit olmasıyla başlıyor. Ömer, yazar olarak aradığı kayıp sözün peşine düşüp, doğuya gider.
Aynı zaman diliminde, eşi Elif ise bir bilim konferansına katılmak üzere Batıya, Kopenhag'a gider. Uzun zamandır uzak kaldıkları, çocukluğundan beri ilişki kurmayı başaramadıkları oğulları Deniz'i de ziyaret etmeye karar verir.
Ömer,Elif ve Deniz ekseninde gelişen ve iç içe geçen olaylarla bir çok izlek okuyoruz romanda. Alt katmanında ise Türkiye'nin doğu sorununun bir çok boyutu romanda ele alınmış.
Şahsen küçük bir eleştirim şu olabilir; anlattığı hikayenin içinde, yazarın taraflı varlığı çok fazla hissediliyor.
Türkiye'nin doğu sorunuyla ilgili okuma yapmak ve farklı bakış açılarını görmek isteyenlere tavsiye edebileceğim bir kitap.
