Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.24
Leman Gamze Metin
Leman Gamze Metin
@Lemanovski
Hızlı kitap okumaktan nefret eden bir profil
Öğretmen
Okul öncesi öğretmenliği
İstanbul
22 January
40 reader point
Joined on January 2021
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Çocukluk arkadaşı Malyen ile birlikte yetim olarak büyüyen Alina, ne güçlerinden ne de ilerde yaşayacağı olaylardan bir haberdir. Bir gün yaşadığı bir olay sonucu Grishalar tarafından keşfedilen Alina bambaşka bir hayatın içine adım atar. Her şeyin güllük gülistanlık olduğunu sanmasına rağmen çok geçmeden kendisini krallığı tehdit eden bir karanlığın karşısında mücadele ederken bulur.
Böyle bakıldığında konusu çok ilgi çekici durmasına rağmen maalesef yazar konuyu çok basit ve üstünkörü işlemiş. Ne kötüye tam kötü ne iyiye tam iyi ve güçlü gözüyle bakabiliyorum. Benim açımdan tatmin etmeyen var.
Her zamanki gibi güçlerini sonradan keşfeden ve türünün tek örneği olan bir asıl karakterimiz, aşk yaşayacağı bir yan karakterimiz ve tabi ki olmazsa olmazı, ana karakterimizi kullanmaya çalışan bir kötümüz var kitapta. Bence yazar, kötü karakter olan Karanlıklar Efendisi’nin tam olarak potansiyelini ortaya koyamıyor. Her şey çok hızlı oluyor ve siz olayların devamını az çok tahmin edebiliyorsunuz.
Kurgu bilindik olsa da yazım dili çok akıcı olduğu için fazlasıyla hızlı okunan bir kitaptı bana göre. Okurken keyif aldım mı evet aldım ama hayatımda iyi ki okudum diyebileceğim kitapların arasına girmedi
Ömer yaptığı hiçbir şeyin mesuliyetini almayan ve yaptıklarının bütün sorumluluğunu içinde bir yerlerde gizlenmiş şeytana yükleyen, fazlasıyla üşengeç ve hovarda bir karakter. Macide, fazlasıyla ağırbaşlı ve hayatın anlamının daha derin olduğunu düşünen bir üniversite öğrencisi. Hikayemiz Ömer’in Macide’yi bindiği bir vapurda görmesi ve amansız bir sevdaya tutulmasıyla başlıyor. Sonrasında gelişen olaylar ve hikayeye katılan kahramanlar sayesinde olay dallanıp budaklanıyor.
Olaylar gelişirken biz aslında olaylardan ziyade insanların olaylar karşısındaki daranışlarını ve iç benliklerini anlamaya çalışıyoruz. Asla kimsenin ağzından çıkan laflar kadar büyük olmadığını, herkesin bir amaç uğruna kendisi gibi değil de bir başkası gibi davranabileceğini çok açık bir şekilde yansıtıyor Sabahattin Ali. Ayrıca çok önemli bir konuya daha değiniyor ki bence bu çoğumuzun içine düştüğü bir bataklık. Birçoğumuz yaptığımız hataların mesuliyetini almak yerine suçu hep başkasına yıkma eğilimi gösteriyoruz ve bu ya çevremizdeki bir insan oluyor ya da içimizde derinlerde bir yerlerde saklı duran şeytan oluyor. İşte bu kitap tam olarak bunu yapmamamız gerektiğini, bunu yaptığımız sürece ne kendimizin ne de çevremizin asla farkına varamayacağımızı bize gösteriyor.
Ben asla bir klasiğe bu kadar bağlanacağımı düşünmezdim açıkcası ama okumaya başladığımdan beri bir kere bile pişman olmadım, sıkılmadım. O yüzden okumadıysanız ve bu tür kitapları seviyorsanız şiddetle tavsiye ediyorum. Ömer’in içindeki şeytanla mücadelesini kesinlikle okumalısınız.
Hepimizin içimizdeki şeytanı yenebilmesi umuduyla, hoşçakalın <3
Babasının hayatını kaybetmesiyle 18 yaşındaki ana karakterimiz Layken ve ailesi Texas’tan taşınmak durumunda kalır. Layken bunu hiç istemese de annesi ve kardeşine destek olması gerektiğini bilir. Yeni evlerine geldiklerinde karşı komşusu olan Will ile tanışır ve aralarında çok güzel bir çekim olur. Birbirlerini seven bu çift maalesef hayatın onlara yüklediği sorumluluklar yüzünden beraber olamayacaklarının farkındadır. Peki sizce bunu başarabilmişler midir?
Kitaba ba yıl dım. Gerçekten o kadar çok sevdim ki sevgimi tam anlatamam diye çok korkuyorum. Will’i, Layken’ı, Kell’i hepsini çok çok sevdim ve yaşadıkları duygular bana tamamen geçti.
Kitabı neden bu kadar sevdim hiçbir fikrim yok çünkü konusu aşırı orijinal bir konu değil fakat işlenişi ve kolay okunuşu beni tamamen kitaba bağladı. Hele de o bölüm başlarındaki şarkı alıntıları ve o şarkılar... Bu müzik grubunu keşfetmek beni çok mutlu etti. Ayrıca kitabın içindeki şiirler kitaba bambaşka bir hava vermişti. Hepsi benim için çok anlamlı olmasa da özellikle bazıları benim o anki duyguyu daha derinden yaşamamı sağladı.
Will ve Layken arasındaki o çekim ama ne kadar çekilirlerse çekilsinler asla kavuşamamaları falan... Ben gerçekten acı seviyorum başka ne diyebilirim ki.
Kitabı bu kadar çok sevmeme rağmen herkese nolur alıp oku diye diretemiyorum çünkü işlediği konu çok hassas bir konu. Ölüm kavramı çok sık vurgulanıyor (hatta ben bile bir yere nolur yeter demiştim) ve bu konuda hassas olan bireyler bundan oldukça etkilenebilir. Bu yüzden bunu da dipnot olarak söylemek istedim.
Reader Follow Recommendations
Kitabın konusuyla ilgili ne yazsam sanki spoiler olurmuş gibi geliyor o yüzden çok konusundan bahsetmeden direkt hislerime geçmek istiyorum. İçinde bolca aşk ve seks vardı ve kitaba kesinlikle bunu bilerek başlayın çünkü yoğun bir +18 içerik içerdiği için bundan hoşlanmayanları rahatsız edebilir. Kitaba konusuyla ilgili hiçbir şey bilmeden başladım ve bence bu çok daha güzel oldu çünkü kitapla ilgili ne kadar şey bilirseniz o kadar büyüsü bozulur.
Açıkcası başlarda kitabı çok da sevemedim çünkü bende Pucca okuyormuşum gibi bir izlenim oluşturdu. Kitap ilerledikçe sırlar, aşk ve tutku ön plana çıktı ve ben baya baya kitabın içine girmeye başladım. Lana’ya çok kızdım ve Brant’a aşık oldum diyebilirim. Ta ki Lee ortaya çıkana kadar. Brant’i kibarlığından dolayı ne kadar sevdiysem Lee’yi de serseriliğinden ve kabalığından dolayı bir o kadar sevdim. Lana’ya ne kadar kızmış olsam da gerçekten özür dilerim Lanam ❣
Kitabın sonları beni hem paramparça yaptı hem de kalbimi sıcacık yaptı. O kadar inişli çıkışlı ve duygu yüklüydü ki. Yarım puan kırmamın sebebi üslubun beni biraz rahatsız etmesi. Kullanılan kelimeler çok kabaydı bence ama yine de bu kitabı sevmeme asla engel olmadı.
Eğer canınız +18 bir aşk hikayesi okumak isterse ve içinde beni şok edecek unsurlar da olsun derseniz mutlaka alın okuyun ama lütfen başlarında pes edip kitabı bırakmayın. Emin olun sona gelince her şeye değecek ❣
Prenses Lira, siren kraliyetinin taht varisi ve aynı zamanda bir Prens Katili. Her doğum gününde bir insan prensin kalbini söküp almasıyla nam salmış. Dünyanın en güçlü krallığının varisi Prens Elian aynı zamanda bir Siren Katili. Lira bir gün kendi türünden birini öldürmek zorunda kalınca Denizler Kraliçesi ona büyük bir ceza veriyor ve onu en
WİNTER
*SPOİLER*
Nerden başlasam, neyden bahsetsem, göklere mi çıkarsam yoksa sinirle duvara mı çarpsam kitabı cidden karar veremiyorum.
Artık serinin sonuna geldik ve her şey çözüme ulaştı, herkes mutlu oldu ama buralara gelene kadar neler oldu neler. Kitabın sonu çok belli, aklımda ‘acaba yazar bi ters köşe yapar mı’ diye düşünsem de yine de Cinder’ın amacına ulaşacağını biliyordum.
Kitabın anlatımı çok basit ve akıcı o yüzden okumakta hiç zorlanmadım hatta arkadaşlarımı şaşırtacak kadar hızlı okudum diyebilirim :D Onun dışında bazı sahnelerdeki konuşmaları biraz basit buldum ama kitabı lise zamanımda okusaydım büyük ihtimal aşık olurdum. Bunların dışında kalan sohbetlerde gerçekten kahkaha attım. Bence serideki en eğlenceli kitap Winter’dı.
Şimdi gelelim Cinderımıza. Beni krizlerden krizlere soktu bu kız, cidden. Bazen o kadar aptalca kararlar verdi ki kitabı duvara vurasım geldi. Hele en sonundaki olayda... Bak hala düşündükçe sinirleniyorum. 4 kitaptır herkes Levana’yı öldürmek için planlar yapıyor ama bizim Cinder eline böyle bir fırsat gelince tereddüt ediyor ve Levana’nın teslim olmasına (!) rağmen onu öldürmek yerine ona acıyor. Aloooo Kurtlar Vadisi mi izliyoruz ya ne tereddüdü!!!! O kadar insan ölmüş, o kadar olaylar yaşanmış ama bizim salak ‘Hüü onun istediği tek şey güzel olmak :’( ’ diye acıyor ve öldürmüyor sonra kalbine bıçağı yiyor...
Bence sırf kitaptaki diyaloglar ve bu aşağıdaki karakterler için bile alınıp okunabilir. Diyeceklerim bu kadar. Hoşçakalın.
Kitaptaki en sevdiğim karakterler tam liste;
THORNE ♡ ,WOLF ♡, JACIN, WINTER, IKO
Alyssa Gardner bitkilerin ve böceklerin düşüncelerini duymaktadır. Bu yeteneğini herkesten saklasa da kaderinin farkındadır; annesi gibi hastaneye kapatılma ihtimali vardır. Bu sebeple farkında olmadığı karanlık tarafıyla yüzleşmek zorundadır.
Kitap benim için gerçekten biraz baş ağrıtıcıydı. Güzel bir uyarlama olmasına karşın karakterleri ve bulundukları sahneyi kafamda canlandırmaya çalışmakta baya zorlandım hatta en sonunda ‘amaann’ diyip devam ettim.
Kitabın ürkütücü bir havası var ve bu hoşuma gitti açıkcası. Olaylar da iyiydi hoştu ama ben karakterlere ufacık bile bağlanamadım. Özellikle Morpheus’a... Her Morpheus’u okuduğumda ‘heh konuştu düzenbaz’ diye okudum. Gerçekten benim için söylediği 10 laftan 9’u yalan 1’i şüpheliydi. Sadece kendi çıkarları için Alyssa’yı kukla gibi oynattı ve iki güzel sözle her şeyi düzeltebileceğini düşündü ama yer mi anadolu çocuğu? Yemedi.
Gelelim Jeb’e. Alyssa’yı koruyorum adı altında kızın ne bir konuda karar vermesine ne de konuşmasına izin verdi. Sürekli onun yerine kararlar verip durdu. Başta sevebileceğimi düşünmeme rağmen bu hareketleri bana sonraları baya batmaya başladı. Fakat illa bi karakter sevmek zorundaysam bu kesinlikle Jeb olur çünkü hikayenin sonlarına doğru bence yaptıklarını telafi etti.
Serinin devamını okumayı düşünmüyorum açıkcası çünkü bence ilk kitap gayet yerinde bitti ve ben devamında olacak hiçbir şeyi merak etmiyorum. Belki yanlış zamanda okuduğum için bu kadar içine giremedim bilmiyorum ama benim çokta sevdiğim bir kitap olmadı.
Bu seriyi bu kadar geç okuduğum için gerçekten pişman olmaya başladım. Boşu boşuna bol aksiyonlu kitap aramak için uğraşmışım burnumun dibinde bir saniye bile nefes aldırmayan bir seri varmış meğer
Sıradaki masalımız, Rapunzel. Bildiğimiz bu masalların böyle mükemmel uyarlanması gerçekten beni mest ediyor. Bu kitapta Rapunzel’i -Cress’i- bir kuleden değil, uzay boşluğundaki bir uydudan kurtarıyorlar ve macera kaldığı yerden son gaz devam ediyor.
1 saniye bile yerlerinde durmadılar ya kitapta inanabiliyor musunuz? Sanki onlarla o kadar macerayı yaşayıp ordan oraya koşturmuşum gibi yoruldum kitabı okurken. Karakterlerin her birinin başına ayrı olayların gelmesiyle sürekli kendimi ‘ağağağa yine mi ya’ derken buluyordum. Spoiler vermemek için çok konusundan bahsedemiyorum ama Cinder bu kitapta gücünün farkına varıp geliştiriyor.
Ayrıca önceki kitapta daha geri planda kalan Thorne bu kitapta iyice sahneye çıkıyor. Canım Thorne <3 Kitabın bütün espri ihtiyacın Thorne ve Iko karşılıyor. O kadar eğlenceli karakterler ki onları okumaktan aşırı zevk alıyorum fkjdslfdsş
Külkedisinden sonra sıradaki masalımız Kırmızı Başlıklı Kız. Tabii ki bu kitapta da masal değiştirilmişti. En önemli değişim kurt ve kırmızı başlıklı kız arasındaki ilişkiydi ♥ Bilindik masalda çoğumuz kurttan nefret ederken bu kitapta eminim ki herkes Wolf’u fazlasıyla sevecek.
Bu kitap dediğim gibi Kırmızı Başlıklı Kızı anlatıyor. Adı Scarlet. Kitap her ne kadar farklı bir masalı anlatsa da kesinlikle bir önceki kitaptan bağımsız değildi. Hem Scarlet’ın kayıp babaannesini aramasını, Wolf ile karşılaşıp ilişkilerini ilerletmelerini hem de Cinder’ın başından geçen olayları okuyoruz.
İlk kitapta Kai’i sevmiştim fakat bu kitapta ya az değinilmesinden ya da ne yapacağına bir türlü karar veremeyişinden dolayı biraz soğudum. Bu kitapla beraber fav karakterim tabi ki Wolf oldu. Safoz kurdum ya ♥ Wolf’u bu kadar sevmemin nedeni gerçekten saf olması. Ben daha önce hiç böyle saf bi erkek karakter okumadım bu yüzden bir miktar yükseğim Wolf’a.
Selam
Kitabımızın konusu şöyle; Bir adet hükümdarımız var. Bu hükümdar her gün bir genç kız ile evleniyor ve şafak vaktinde bu evlendiği kızları öldürüyor. Evet bence de ruh hastası. En son Şehrazad’ın en yakın arkadaşı olan Şiva’yı öldürünce Şehrazad intikam almak için gönüllü gelin oluyor ve bizde Şehrazadımızın nasıl intikam alamayışını okuyoruz..
Kitap gerçekten klişe kere klişeydi. Aslında bu sıralar gerçekten böyle klişe, beni yormayacak bir kitap okumak istiyordum ama bakın size yemin ederim iki kat yoruldum bu kitabı okurken. Tatlı klişeliklere her zaman tavımdır ama bu kurguda o kadar hata, o kadar yarım kalmışlık vardı ki gerçekten bu okurken sinirlerimi bozdu. Hele sonlara doğur ‘aman aman nerelere geldik’ modunda okudum kitabı.
İkincisini almış olmasam devam etmezdim ama yazık boşa mı gitsin diyerek okumayı düşünüyorum. Eğer siz derseniz ki kurgu benim için önemli değil yeter ki hikaye aksın gitsin ben takılmam, buyrun alın okuyun ama gerçekten kurgudaki hatalara takılan biriyseniz bence gördüğünüz yerde kaçın. İyi günler..
16 yıl önce Kış Krallığı saldırıya uğramış ve halkı ya öldürülmüş ya da saldıran İlkbahar Krallığı tarafından esir alınmış. Bu saldırıdan sadece 25 kişi kurtulabilmiş fakat bu 25 kişiden sadece 8 kişi kalmış. Bu 8 kişi esir düşen Kış halkının tek umudu.
Şimdi size karışık olan konuyu daha az karışık hale getirerek anlatmaya çalışacağım. Kitapta
Spoiler
Merhabaa Bence İhanetin Kalbi, Aldatıcı Öpücük’ten çok çok daha iyiydi. En azından olaylar oldu, farklı duygular yaşadık falan. Kahramanlarımız ilk kitabın sonunda Venda topraklarına girmişlerdi. Bu kitapta da içeride neler yaptıklarını, neler yaşadıklarını ve kaçış planlarını okuduk.
Kitabın kurgusu bence çok güzel fakat eksik ya da çok fazla olan bazı şeyler vardı. Mesela normalde ondan nefret etmeleri gerekirken Venda halkının Lia’ya karşı bu kadar sevgi beslemesi bana biraz sinir bozucu geldi açıkcası. Lia’ya karşı sevgisi konusunda rayından hiç çıkmayan tek karakter Malich’ti gerçekten. Lia’dan en başından beri nefret ediyordu Ayrıca kitapta herkes birbirini seviyor. Bir kişi en az iki kişiden hoşlanıyor falan. Ayrıca lütfu da keşke bu kadar az görmeseydik diye düşünüyorum. Bunların dışında Lia, Komizar ve Kaden’a sabrederken gerçekten bende onunla beraber sabır taşına döndüm resmen.
Kitap okuması kolay ve ortalarındaki kısımları dışında gerçekten akıcı bir kitap. Ortalarında sürekli Komizar’ın Lia’dan bir adım önde olması ve kurnazlığı beni gıcık ettiği için biraz sıkılmıştım açıkcası ama sonlarına doğru kitap çok güzel açıldı. Son 100 sayfayı soluksuz okudum. Kitabın sonlarında Kaden’a aşırı üzülsem de her zaman Rafe’ciyiz
Aldatıcı Öpücük
“...En zayıf temsil edecek gücü. / Özgürlüğü esaretten kurtulan taşıyacak.”
“Kandırma kendini, ***. Kendine ait bir tane bile hayatın yok. Sen bir katilsin. Başkalarının ızdırabıyla beslenip sana ait olmayan hayatları çalıyorsun.”
Morrighan Hanesi’nin İlk Kız Çocuğu olan Prenses Lia, daha önce hiç görmediği Dalbreck Prensi ile
Merhaaaaba Ruhlar Üçlemesine, en önemlisi de Matthew'a veda ettiğim için bir miktar kalbim kırık O kadar alışmıştım ki onlara, kitap bittikten sonra durup bi 5 10 dakika etkisinden çıkmaya çalıştım. Kitabın konusuna çok spoiler vermemek için girmek istemiyorum. Daha çok karakterler üzerinden yorum yapmak istiyorum.
Öncelikle Matthew'un Diana'ya olan aşkı cidden insana işliyor. Açıkcası bana baya işledi ♡ Matthew bu kitapta daha ılımlı, sakin ve kararlıydı açıkcası.
Gelelim Diana'ya... İlk kitapta bu kadar kaprisli olup son kitapta bu kadar güçlenmesi okurken insanı mutlu ediyor cidden. Başlarda Diana'ya pek ısınamasam da zaman geçtikçe artık o kaprisli ve dikbaşlı duruşu yerini güce ve kontrole bıraktı. Bu yüzden de okuması baya keyifliydi.
Son olarak Gallowglass'dan bahsetmek istiyorum. Acın acımdır... Kitabın sonlarına doğru kalbimi biraz kırdı ama o kadar naif biri kiiii..
Bu serinin diğer kitaplarında yazarın dilinden bahsetmiştim. Çok çok zengin bir dili var evet ama bazı yerlerde yaptığı betimlemeler, olay yerini uzuuuun uzun anlatması okurken beni epey yordu. Onun dışında sonunda 'Yaratık Türlerini' bağladığı kısım bana biraz keşke böyle yapmasaydın dedirtti. Bunların dışındaki herrrrr şeye bayıldım. İkinci kitabı her ne kadar başlarda beni okurken çok yorsa da bu kitap daha aksiyonlu olduğu için keyifle okudum. Sonuç olarak Ruhlar Üçlemesi serisini beğendim, okuyun
Merhabalar
Öncelikle kitabımızın biraz konusundan bahsedeyim. Serinin ikinci kitabı olduğu için elimden geldiğince spoilersız anlatacağım ama başarabilir miyim bilmiyorum :D İlk kitapta Diana ve Matthew kendi zamanlarını iyice karıştırıp 1590 Londra’sına gitmişlerdi. Buraya hem daha güvende olabileceklerini düşündükleri için hem de Diana’nın
Herkese yeniden merhaba Bugün uzuuun zaman sonra okuduğum bir klasik yorumuyla karşınızdayım. Ddoktor Ox’un Deneyi benim klasiklere olan bakış açımı büyük ölçüde değiştirdi. Ben klasiklerin daha sıkıcı ve daha ağır dil ile yazıldığını düşündüğüm için fazlaca ön yargılıydım ama bu kitapta dil çok akıcıydı ve ayrıca anlatım tarzı çok samimi ve komikti. Yani kısacası kitabı çok severek ve ilgiyle okudum.Çerezlik 1 günde bitebilecek (ben iki günde bitirdim ama bu bende huy üzgünüm hahahha) eğlenceli, akıcı bir kitap arıyorsanız alın okuyun derim.
Şimdi de kitabın konusuna geçelim. Kitapta bir şehrimiz var. Bu şehirdeki insanlar o kadar sakin, o kadar gamsızlar ki böyle 50 doz sakinleştirici verilmiş gibiler. Asla birbirleriyle kavga etmez hep dostça yaşarlarmış. Hatta size çok şaşıracağınız bir şey söyleyeceğim; bu kitapta insanlar birbirleriyle evlenmek için 10 yıl bekliyorlar o kişiyi iyice tanıyabilmek için. Yani her şey aşırı yavaş ve sakin ilerliyor anlayacağınız. Doktor Ox da bu bulmuş böyle sakin insanları demiş ki bir deney yapayım. Şehre ışılandırma yapacağım bahanesiyle bütün şehre bir gaz gönderiyor ve bu gaz sonucu insanlar farklılaşıyor. Bu kitapta da bu gazı soluyan insanlar nasıl değişiyor, değiştiklerinde neler yapıyorlar onları okuyoruz.
Merhaba. Bu benim ilk yorumum olduğu için biraz gerildim nasıl yazacağım diye ama en sonunda arkadaşlarıma anlatır gibi anlatmaya karar verdim. O zaman önce kitabın konusundan kısaca bahsedeyim. Kitapta 3 tür yaratık var. İblisler, cadılar ve vampirler. Bu türler insanlarla beraber dünyada normal zamanda yaşıyor. Baş karakterimiz Diana da bir cadı
Yazarımız kitabı neredeyse 0 aksiyonlu yazmış ve yaşanan bütün duyguları, olayları kitabın sonunda vermiş. Kitabın son 20-30 sayfasına kadar olay akışı hiç aksiyon olmadan geçiyor ve kitabın son sayfalarında her şey çözülüyor, olayın neden böyle olduğunu, karanlığın kim olduğunu falan öğreniyoruz. Ben böyle her şeyin sonuna yığılmasındansa olay akışında işlenmesini daha çok seviyorum ve tabi booool bol aksiyon seviyorum bu yüzden puanım biraz düşük. Eğer siz sakin, akışta çok hareket içermeyen kitapları seviyorsanız bir şans verebilirsiniz.
Bu kitap Ejderhanın Kızı serisinin ikinci kitabı. Kitap Kazıklı Voyvodanın nasıl Kazıklı Voyvoda olduğunu ve Fatih Sultan Mehmet'in küçüklüğünden itibaren İstanbul'u fethine kadar geçen süreyi anlatıyor. Kitapta Kazıklı Voyvoda kadın olarak anlatılmış. İlk kitapta Lada, Radu ve Mehmet'in tanışması ve büyüme aşamalarını okuyoruz. Bu kitapta ise artık büyümüş ve güçlenmiş hallerini okuyoruz.
Açıkcası kitabı ben çok beğenmedim. Konusunu tarihten alan bi roman olduğu için olayları tabi ki çok değiştiremezler fakat ben aşırı aksiyon sevdiğim için bu kitap bana çok durgun geldi. Okuyoruz okuyoruz ama bi türlü tam olarak olayların içine giremiyoruz. Yani ben giremedim açıkcası. Bitse de gitsek modunda okudum hep. Belkide tarihi romanlara olan önyargımdan kaynaklıdır bilmiyorum ama bu kitapla ön yargım daha da körüklendi açıkcası. Anlatım dili anlaşılırdı ama konusu beni içine alamadı maalesef. O yüzden pek yüksek puan veremedim.
Selamm bu benim ilk kitap yorumum. Normalde okuduğum kitapları arkadaşlarıma anlatmaya, onlarla o kitabı tartışmaya bayılırım ama artık arkadaşlarım beni dinlemekten sıkıldı O yüzden artık buralardayım yani umarım istikrarlı olabilirim.
İlk incelememi seneler önce okuduğum ve senelerdir en sevdiklerim sıralamasında olan bir kitapla yapmak istiyorum. Bayan Peregrinin Tuhaf Çocukları serisi sizi tamamen içine alacak bir seri bence.
Jacob yolculuk yaptığı bir adada Bayan Peregrin'in Tuhaf Çocuklar Yetimhanesi'nin yıkıntılarını buluyor ve macera yavaş yavaş başlıyor. Yaratılan farklı özellikteki karakterleri ve insanı geren Gölgeler ve Hortlaklarıyla okumaya doyamayacağınız bir seri.
Bu kitapta en ama en sevdiğim kısım içindeki eski fotoğraflar. Bu fotoğraflar kitaba hem biraz gerçeklik hemde gerilim katıyor bence. Çok uzun zaman önce okuduğum için söylediğim şeyler spoiler olur mu olmaz mı tam kestiremiyorum bu yüzden içeriğini çok anlatamıyorum. Okuyun, okutturun.
