Ayağa kalktığımda atacağım ilk adımın, daha önce hiç gitmediğim bir dünyaya olacağını biliyordum.
448 syf.
·
Not rated
Reader Follow Recommendations
İnsanlar gerçekte asla gitmezler. Gidenler ve ölenler tarafından işlenen en büyük suç budur. Arkalarında kalan sevenlerine, hayatlarının geri kalanı boyunca üstesinden gelmek zorunda kalacakları yankılarını bırakırlar.
Aşk
Şimdi sen kalkıp gidiyorsun. Git.
Gözlerin durur mu onlar da gidiyorlar. Gitsinler.
Oysa ben senin gözlerinsiz edemem bilirsin.
Venüs zarif kollarıyla bağrına basmıştı onu,
Adonis koparttı kendini o güzelim kucaktan
Ve hızla koştu ormanın içinden evine doğru,
Aşkı en derin acıyla Venüs'e bırakarak(tan).
Bak, nasıl ışıl ışıl bir yıldız aktı gökyüzünden,
Gece Adonis de öyle kaydı Venüs'ün gözünden.
Adam
Yıldızlar kıyamet gibiydi kaldırımlarda
Çünkü biraz evvel yağmur yağmıştı
Adam bulut gibiydi, hatırladı
Adamın ayaklarının altında
Yıldızların yıldız olduğu vardı
Adam yıldızlara basa basa yürüdü
Çünkü biraz önce yağmur yağmıştı.
Adam adlı şiirin ikinci kıtasıKitabı okudu
İnsanın elinde bir parçacık fazla paracığı oldu mu, sarhoş olma fırsatı da hep vardı. Sivri kenarlar törpülenip yok oluyordu o zaman. Bir sıcaklık geliyordu. Artık yalnızlık yoktu. İnsan beynini dostlarıyla doldurur, düşmanlarını hemen buluverip ortadan kaldırırdı. Hendeğin oradaki kampta, ayağının altındaki toprak daha yumuşak gelirdi ona. Başarısızlıklar göze o kadar gözükmez, gelecek de bir tehdit olmaktan çıkardı. Açlık kol gezmezdi ortalıkta. Dünya yumuşacık, kolay bir yer oluverir insanın amaçladığı yere varması kolaylaşırdı. Yıldızlar alçalır, çok yaklaşır, gökyüzü yumuşardı. Ölüm bir dost olurdu.. Uyku da ölümün kardeşiydi. Eski günler geri dönerdi..
