Baba olduğunu, torunlarını, hayatta her şeyden çok sevdiği kadının elli yıl sonraki halini göremeyeceği için kahroluyordu. Ama bu üzüntüyü bile çok uzatmamaya çalışıyordu. Hemen kontrolünü geri kazanıyor ve işi şakaya vurmak için kendini zorluyordu. “Belki çocuklarımız çok çirkin olacaktı,” diyordu güzel yüzünden akan yaşlar eşliğinde. “Trollere benzeyen çocuklarımızın olduğunu düşünsene.”