Ortaokul son sınıftayken (lise başı da olabilir) tarlaya giderken okumak için yanıma Minyeli Abdullah'ı aldım. Sonra bı ara kitabı taşın üstüne bırakmıştım ve döndüğümde ineğimin kitabı ağzında yerken gördüm.Koşup hemen uzaklaştırdım tabi. Ancak kitabın uc sayfaları ıslanmış ve yenmişti. Sonra eve döndüğümde abim görmeden kitaplığına bıraktım. Zira görmesin diye çok korkmuştum. Geçen abimin evine gittim ve kitaplığını karıştırırken yine Minyeli Abdullah'ı uçlarından eksik sayfasıyla görünce abime 20 yıl sonra itirafta bulundum ve kitaba ben sebep olduğumu söyleyerek kitabın başına gelenleri anlattım. Abim şaşırdı tabi. O orada yeğenlerim de büyük bir kahkaha ile güldüler.😀😊 Kitabı görünce hep bu hikayem aklıma gelir ve siz değerli okurlarla paylaşmak istedim.
Vesselam..
Ben çiçek gibi taşımıyorum göğsümde aşkı
Ben aşkı göğsümde kurşun gibi taşıyorum Gelmiş dayanmışım demir kapısına sevdanın
Ben yaşamıyor gibi yaşamıyor gibi yaşıyorum
Ben aşkı göğsümde kurşun gibi taşıyorum