Aslında, bencil olmayan hareketler, onları yapan ve kendilerine 'menfaat sağladıkları' kişiler tarafından övülmüşlerdir ve iyi olarak adlandırılmışlardır; sonradan bu övgünün kaynağı unutulmuştur ve bencil olmayan hareketler, âdet üzerine hep iyi olarak övüldükleri için, iyi olarak algılanmıştır. sanki özlerinde gerçekten iyilermiş gibi...