Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.2
Elif Kurt
Elif Kurt
@Lonelyshepherd
İstanbul
18 Şubat
397 okur puanı
Ekim 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Merhabalar,
Eğer hayatını, ilişkilerini, düşüncelerini yoluna koymaya çalışan biriyseniz bugüne kadar en az bir kişisel gelişim kitabı okumuşsunuzdur. Biraz büyük bir genelleme olacak belki ama hepsinden geriye kalan "Kendinize değer verin vs." gibi cümleler benim için.
Bu kitaptan geriye ne kaldığını sorarsanız, ilk aklıma gelen cümle:
"Hayat bir ekip işidir."
Evde, okulda, iş yerinde... Ekibi benimsediğiniz ve ekibe katıldığınız zaman akışa dahil olmuş oluyorsunuz. Ekip hep insan mıdır Elif derseniz, bir dağ başında ya da ıssız adada değilseniz evet maalesef.
Doğan Cüceloğlu her konuya çok ümitvar yaklaşmış, benim aksime. Kitap boyunca karşımda sakin gülümsemesiyle konuşan birisi varmış gibi hissettim. Hocam bu kadar da olmaz dediğim kısımlar da oldu; haklısınız dediklerim de.
Kitap genel olarak hoşuma gitti; soru-cevap biçiminde, sade ve anlaşılır diliyle herkese önerebileceğim kitaplar arasına girdi.
Son olarak aklımda kalan bir diğer alıntı: "Kötü insanlar değiliz ama her türlü kötülük beklenebilir bizden." diyor Türkiye için, daha haklı bir cümle var mıdır bilmem.
İyi okumalar dilerim.
hayat bir sahneyse
Küçükken ve gençlik yıllarımda hiç sevmediğim bir televizyon dizisi vardı. O diziyi sevdiğim dizinin baş düşmanı sayar 'yine mi bu dizi ya' diyerek yakınırdım. Son günlerde düşman diziyi büyük bir zevkle izliyorum. İki sene önce bana çok anlamsız, anlaşılmaz gelen kitaplar bir anda favorilerim oluyor. Anlaşılan o ki her şey bizim için zamanını bekliyor. Birkaç sene önce Tutunamayanlar'ı zor bitirmiş birisi olarak söyleyebilirim ki ne o zaman Oğuz Atay insanıydım, ne de şimdi.
Hani yarım yamalak İngilizcenizle karşınızdaki konuşmayı dinlersiniz ana konuya hakimsinizdir ama arada olan olaylar kaçar, dilin kendine has sanatını anlayamazsınız; ha işte o his gibi benim için Oğuz Atay kitapları. Kendi içinde depresif ve çok düşünen bir insan olmama rağmen karakterleri bir türlü özümseyememe sorunu çekiyorum. Niye karakteri özümseyeceksin Elif? Bilmiyorum açıkçası ama biz severiz kendi hikayelerimizi okumayı, başkasının bizi uzun uzun anlatmasını. İlerde, Atay'ın vaktinin geldiğini hissettiğim bir günde, tekrar okumak nasip olur inşallah. İlk seferin benim üzerimde bıraktığı etkiyse şu şekilde;
Hepimiz bazı olayları yaşadıktan sonra ya da yaşamadan önce başka başka şekillerde hayal ederiz, kafamızda oyunlar kurarız. İşte ana karakterimiz Hikmet biraz ileriye gidip daha Tehlikeli Oyunlar kuruyor. Toplumun onu ittiği yerde, ona verilen rolleri oynayamayınca oyundan çekilmeyi seçiyor, kendi kafasında kuruyor ama hayat bir sahneyse son perde gelmeden oyundan çekilmeniz pek mümkün olmuyor maalesef.
Her an acemi bir şekilde oynadığımız bu hayat sahnesinde hepimize kolaylıklar diliyorum. Ayağımıza taş, gözümüze yaş değmesin.
Söze nasıl başlanır? Başlanmasa ya neyse.
Düzenli dergi okuyan birisi değilim açıkçası ama artık düzenli okumak istediğim bir dergi var diyebilirim.
Her yazısı ayrı ayrı hayatıma dokunan, geçmişimi ve belki geleceğimi bu denli düşündüğüm bir okuma daha hatırlamıyorum desem yeridir. Elif çok da abartma diyorum ama güzeldi işte. Arada açıp okumak istediğim, altı sayfalarca çizilmiş kitaplarım vardı bugüne kadar; artık dergilerimde olacak gibi :')
Alıntıların çoğunu görgüsüzce paylaştım zaten göz atabilirsiniz.
Bu arada dergi tasarımı arka kapağı ve dergiyle verdikleri o küçük takvim mükemmeldi. Dergiyi yırtmaya kıysam kesip duvara asacağım bir ton şey var içinde ama bakalım kıyabilecek miyim?
Okur Takip Önerileri
güzellik kör mü eder insanı?
-spoiler içerir-
Uzun zamandır okuduğum ama bir türlü ilerleyemediğim kitap biraz önce bitti. İlerleyemememin sebebi kitabın ilk kısmında ağır şekilde yer alan Paris sokakları, kiliseler ve çeşitli binaların tasvirleriydi. Açıkçası bir mimarlık öğrencisi ya da 17-18.yy mimarisine ilgi duyan birisi olsaydım güzel olabilirdi. Ama ne yazık ki çok
Deneme 1-2-3
Kitabı nerede gördüğümü, neden aldığımı hiç hatırlamıyorum. Pek iyi bir hafızam da yoktur zaten. Ama kitabı okumamın üzerinden zaman geçmesine rağmen hala kitabı hatırlıyorsam kitabı dünyaya duyurmayı kendime görev bildim sanırım, bilmiyorum.
Deneme kitapları okumayı, bilgim dahilinde veya bilmediğim konular üzerine yeni şeyler öğrenmeyi seviyorum. Bir deneme kitabından genel beklentim beni sıkmadan, bilgi verirken benimle sohbet etmesi, sakın "Bunu her deneme yapıyor zaten." demeyin. Onun da en güzelini okuduk. Konuların ilgimi çekmesi de tabi ki önemli bir kriter burada, nasılsa bu kitaptaki çoğu konu ilgimi çekti.
Kitap boyunca karşımda çok sevdiğim bir arkadaşım varmış gibi hissettim. Bana okuyup izlediklerinden bir şeyler anlatıyor, konuları toplumsal ve kişisel olarak değerlendiriyor ben de ağzım açık açık bu böyle miymiş ya diyerek onu dinliyorum. Nasıl güzel düşünceleri var diye düşünüp çok özeniyorum her satırda. Sonra bana bir kaç öneride bulunuyor hemen not ediyorum; uzunca bir okunacak ve izlenecek listesi , sayfaların kenarına aldığım kısa kısa notlar kalıyor geriye...
Okuduğum denemelerin çoğuyla aramda kuşak farkı vardı. Hiçbirinde sosyal medya kullanımından, Yıldızlar Arası Filminden, Albert Camus'tan, pandeminin etkilerinden kısaca benim zamanımdan bir kırıntı yoktu. Bu kitapta deneyimlediğim şeylerin olması ilgimi çekti belki de. Eğer sizin de güncelden bir sohbet arkadaşına ihtiyacınız varsa kitabı okumanızı öneririm.
iyi okumalar.
