Elif Kurt
@Lonelyshepherd
İstanbul
18 February 2002
389 reader point
Joined on October 2018
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Yolu olmayan ormanlarda mutluluk vardır.
Yalnız yürünen deniz kıyısında sevinç,
Topluluklar vardır, kimsenin zorla girmediği derin denizlerde.
Ve sesinde de müzik
İnsanı daha az seviyorum diyemem ama
doğayı daha fazla
Muharrirler yazanda her kime alemde bir ruzi
Bana kısmet dil-i sad-pareden bir pare yazmışlar
Reader Follow Recommendations
Nice hüsn ile seni Leyli'ye nisbet kılayım
Bilmedin kadrimi terk-i ben-i Mecnun ettin
Ciğerim kanını gözyaşına döktün ey dil
Vara vara anı Kulzüm bynu Ceyhun ettin
Dim-gâh-ı aşktan dut bir kenar ey murg-i dil Sınmadan seng-i melâmetten per ü balin senin
"Ben kendime daha zor olanı seçme fırsatı vermek istedim."
"Kendine hakim olmak bir seferde olacak bir şey değil, malum," dedi bana. "Önce bunun devamlı bir mücadele olduğunun farkına varmak gerekiyor bence." Ama bunun hayata yaklaşımında felsefi bir değişim yarattığını söyledi. "Genelde kolay yoldan gitmek istiyoruz, ama bizi bir parça zor olanı yapmak mutlu ediyor aslında. Cep telefonu örneğinde, sürekli yanımızda olan ve bize önemli olanı değil kolay yolu sunan bir şey koyuyoruz cebimize." Bana bakıp gülümsedi. "Ben kendime daha zor olanı seçme fırsatı vermek istedim."
Derinlik gerektiren her şey zarar görüyor. Yüzeye doğru çekilip duruyoruz.
Bu değişim bizi nasıl etkiliyor peki? Bu soruyu sorduğumda gülümsüyor Sune. "Süratin insana çok iyi hissettiren bir tarafı var. Buna bu kadar gömülmüş hissetmemizin bir nedeni harika bir şey olması, değil mi? Bütün dünyayla bağlantı içinde olduğunuzu, herhangi bir konuda olup biten her şeyi öğrenebileceğinizi hissediyorsunuz." Gelgelelim maruz kaldığımız enformasyon miktarında ve bu enformasyonun geliş hızında meydana gelen muazzam artışın bir bedeli olmadığını söylüyoruz kendimize. Bu bir yanılgı: "Çok yorucu hale geliyor." Daha önemlisi, "her türlü boyutuyla derinliği feda ediyoruz." diyor Sune. "Derinlik için zaman gerekiyor. Derinlemesine düşünmek gerekiyor. Her şeye yetişmeniz, her dakika e-posta göndermeniz gerektiğinde derinliğe ulaşacak zamanınız olmuyor. İlişkilerde derinlik için de zaman gerekiyor. Enerji gerekiyor. Uzun zaman aralıkları gerekiyor. Kendinizi adamanız gerekiyor. Dikkat göstermeniz gerekiyor, değil mi? Derinlik gerektiren her şey zarar görüyor. Yüzeye doğru çekilip duruyoruz."
"yangın hortumundan su içiyor gibiyiz, çok fazla geliyor."
"Hızlanmanın neden gerçekleştiğine dair ilginç bir açıklama bu," diyor Sune. Bugün "sistemde daha fazla enformasyon var. Yüzyıl önce haberlerin yayılması zaman alıyordu. Norveç fiyortlarından birinde feci bir afet meydana geldiğinde, fiyorttan Oslo'ya inilmesi, bu haberin birileri tarafından yazılması gerekiyordu", oradan da yavaş yavaş dünyaya yayılıyordu haber. Oysa 2019 yılında Yeni Zelanda'da meydana gelen katliamda, manyak bir ırkçı bir camide bulunan Müslümanları öldürmeye başladığında "düpedüz canlı yayın vardı", olayı herkes her yerde seyredebiliyordu.
Enformasyon?
Bunu düşünmenin bir yolu olarak, şu an "yangın hortumundan su içiyor gibiyiz," diyor Sune, "çok fazla geliyor." Enformasyona boğuluyoruz.
yeni hayal yükleniyor
Suratımdaki şaşkın ifadeyi görünce, Provincetown'da gelgit olduğunda suların kumsalı kapladığını, suyun altında kalan kumların engebeli olduğunu söyledi. Sığlık bölgeler ve yükselmiş kum adaları oluyormuş bunlara basarak yürüdüğünüzde suyun üstünde yürüyor gibi görünüyormuşsunuz.
Şimdiyse çok eski ve çok kalıcı bir şeye bakar haldeydim. Bu okyanus benden çok önceleri buradaydı, diye düşündüm, benim ufak tefek kaygılarım unutulup gittikten çok sonra da burada olacak. Twitter size, tüm dünya kafayı sizinle ve küçük egonuzla bozmuş, sizi seviyor, sizden nefret ediyor, şu an sizden bahsediyor gibi hissettiriyor. Okyanus ise dünya sizi yumuşak, ıslak ve sıcak bir kayıtsızlıkla selamlıyormuş gibi hissettiriyor. Avazınız çıktığı kadar bağırsanız da karşılık vereceği yok.
bugün hepimiz
Onca zamandır -Twitter'ın zaman akışı gibi- çok hızlı ve çok geçici şeylere bakıp duruyordum. Bakışınız hızla akan şeylere takılıp kaldığında kendinizi endişeli, telaşlı hissediyorsunuz; hareket etmezseniz, ellerinizi sallamazsanız, bağırmazsanız sürüklenip gidecekmiş gibi.
"Yaşamak için hazır olmayı bekleyemeyiz... İnsanı pat diye vurur yaşam."
Ortega y GassetKitabı okuyor