Çox qəribə və maraqlı bir hiss var içimdə. Artıq kiminsə haggında nə isə düşünürəmsə bunu birbaşa o insana deyirəm. Əslində qəribə olan tərəfi içimdən bir hiss sanki "bunu ona de " və ya "bu düşüncələri sətrlərə köçür" deyir və mən sonda özümü həgigətən o insan haggında düşüncələrimi sətrlərə köçürərkən tapıram. Qəribədir. Sanki bu həyatda son günlərimi yaşayıram elə hiss edirəm, bilmirəm niyə hətta çox düşünürəm. Bir kitabda oxumuşdum qız belə bir ifadə işlədir ki "......mən öz cənazəmi düşünə bilmədim. Çünki bilmədim, ora kim gələcək , mənim haggımda nə düşünəcəklər" insana maraqlı gəlir öz cənazəsi..... Əslində bu aralar tez-tez məndə bunu düşünürəm. Öz cənazəmi. Daha sonra ailəmi , sevdiklərimi, hər kəsi düşünürəm.... Həgigətən bu aralar nə çox düşünürəm. Nəyi düşünürəm? Onu izah edə bilmirəm. Çünki hər şeyi hər anı , hər qarşıma çıxan mənası mənə çox qəribə gələn hər cümləni düşünürəm. Düşünmək , düşünmək , insan bəzən bu sayədə özünə sual verir "Mən əvvəl də belə idim?" Sonra sualı belə uzun müddət düşünür , və az keçmiş cavab gələr " əvvəl az da olsa bu qədər düşünmürdün" sadə və dürüst cavab. Demək ki nə isə olur , dəyişmək istəyən və ya artıq dəyişmiş olan kimsə var. Uzun müddət sonra insan bu qərara gəlir:
" Düşüncələr dəyişdikcə səndə dəyişirsən "
#lutfmensch