Birçok farklı konu üzerinde duruşu; kuvvetli, okuyanı üzerine düşünmeye iten fikirleri, İstanbul sokaklarını gizemi, pisliği, düzensizliği, kederli oluşu ve kendi halindeliği ile ilgi çekici bir biçimde anlatmasıyla; görünen dünyanın, algılanan nesne ve eşyaların ötesindeki soyut ve gizli anlamı aramasıyla ve böylelikle de mistik bir hava sunması ile okunası bir kitap olsa da, bir kitaptan akıcılık veya belirgin bir olay örgüsü bekleyen okurları bir miktar hayal kırıklığına uğratacakır.
Öncelikle, kitap bir hayli kopuk. Kitabın birbirlerine çok yakın bölümlerinde birbirlerinden neredeyse tamamen bağımsız kısa öyküler yer alıyor ve bu çoğu zaman okuyucuda bütünlük hissini zedeliyor. Ağır ilerleyen bir kurgu bulunmakta. Kitabın bir bölümünde ana karakter Galip'in başından geçenler anlatılırken, bir sonraki bölümünde bu yaşananlarla bağlantılı olarak gazeteci Celal'in bir köşe yazısı bulunuyor. Tüm bunlar, belirgin bir olay örgüsüne odaklı bir roman okunduğu düşüncesini çoğu zaman unutturuyor.
Dolayısı ile bir okuyucu olarak bana, bir romandan beklediklerimi vermediğini söylemeliyim.
