Kimsecikler dokunmuyor kırık duvarlarıma
Bende neyden bahsediyorum ?
Zannediveriyorum galiba ...
Şu yerle yeksan olan halime
Bir insanoğlunun anne şefkati gibi yaklaşabileceğini
Acınaklı gözlerle muhataba konmadan ...
Hayattan sıyrılarak olur ya hani
Duvar dibinde değilde
Bir iki saniye dizinin dibinde başımı okşasan
Nerdesin ?
Sen,
Hep böyle çocuksu mu bakar senin gözlerin?
Hep böyle içinde uzak bir işik mi yanar?
Bakişlarinda beni dinlendiren bir şey var;
Kiyisindaymiş gibi en sakin denizlerin...
Bir yelkenliyim şimdi ben senin limaninda
Firtinalardan geldim sende dinleniyorum.
Bu huzur, bu sessizlik hiç bitmesin diyorum;
En eşsiz dakikalar sürsün senin yaninda...
Hiç yumma gözlerini, işigin eksilmesin,
Gündüzüm aydinligim, ipek böcegim benim!
Güz bahçemde açilmiş o son çiçegim benim!
Yorgun kalbim seninle elem nedir bilmesin;
Ayirma gözlerimden çocuksu gözlerini,
O sakin o yalansiz, o kuytu gözlerini.