Kötülüğün en sık rastlanan kurbanları çocuklardır. Çocuklar hem zayıftırlar hem de kolay incinirler. Üstelik aileleri çocukla rının üzerinde nüfuz sahibidir. Sahibinin köle üzerindeki hakimiyeti ailenin çocukları üzerindeki hakimiyetinden çok da farklı değildir. Çocuğun olgun olmaması ve bağımlılığı aileye çocuk üzerinde büyük bir güç verir. Bu güç suiistimale açıktır. Dahası, aile ve çocuk arasında zorunlu bir samimiyet vardır. Kölenin sahibi memnun değilse kölesini satabilir. Ancak nasıl ki çocuklar ailelerinden kaçamazsa, aileler de çocukları ve onların baskı larından kaçamaz
kötü insanlar ikiyüzlülükte ustadırlar; gerçek kişiliklerini göstermezler -ne kendilerine ne de başkalarına. İşte bu nedenle kötülüğü fark etmek zordur. Tek bir hareketine bakarak bir insanın kötü olduğuna karar vermek ve haklı çıkmak çok seyrek görülen bir durumdur. Böyle bir karara ancak bir dizi davranışı tarz ve şekillerine göre inceleyerek varmalıyız.
kötülük, şu an için, yaşam ya da canlılığı öldürmek için fırsat kollayan ve insanların içinde veya dışında yaşayan güçtür. Onun karşıtı ise iyiliktir. İyilik yaşamı ve canlılığı güçlendirir.
Ruhu öldürmek de cinayettir. İnsan yaşamının sezgiler, değişkenlik, bilinç, büyüme, özgürlük ve irade gibi pek çok niteliği vardır. Bedene zarar vermeden bu nitelikleri öldürmek veya öldürmeye kalkışmak mümkündür.