Zifiri karanlığı giyinmişti daracık yol, yürüyordum yokluğa olmamışlığa pişmemiş bir hayata yürüyorum varmak istememeyecisine yürüyorum bitmesinden korktuğum bu yolun bitercesine görünen sonuna, varmak istemiyorum gittiğim hedefe, bu boş karanlık sokakta sadece ay ışığı altında susmak istiyorum sadece,susmak bir haykırışa gebe kalıp...
Bir vaktin yorgunluğunu sırtımda taşıyorum... Her zerresini her hücremde her zamanın bilinmezliğinde hissediyorum... Hissedecem var olmayan bir kainatın kayıp olan bir cennetinde ahir zamanda çarmıha gerilmişimi bir vakit kaybolup ben vakit oluncaya dek
#benimkalemim