4 kafadar gencin amaçsız bir yasam sürmesini konu edinen kitapta yazarimiz çağın birer sosyolojik tespitini de yapmış oluyor. Her biri aslında toplumda çok iyi yerlere gelebilecek kapasiteye sahipken bu sisteme bir isyan bayrağı çekmiş ve düzenin çarkı olmaktansa amaçsız yaşamayı tercih etmiş gençlerin yaşamı bana biraz da dövüş kulübü filmini anımsattı nedense. Filmde de soylenildigi gibi " Bizler ne büyük savaşlar gördük ne de büyük buhranlar, bizler tarihin ortanca çocuklarıyız, bizim savaşımız ruhani" . Bu gençler de böyle
