Ne haldeyim, neredeyim, ne yapıyorum ve ne yapmalıyım bilmiyorum. Sadece intihar edecek enerjim bile kalmadığını biliyorum açıkça ortada. Bu sefer toparlıyamıyorum, dürüst olmak gerekirse hiç toparlıyamadım aslında, fakat ben hallederim...
Biraz karmaşık ve anlamsız gelebilir, zaten anlamlı hissettiğim zaman istesem de böyle yazamam. Kısa bir durum hikayesinden alınmış bir parça gibi duruyor biliyorum, bilinç akışı tekniği ile kafa karışıklığını okuyucuya sunmak isteyen fakat istemeyerek de olsa iki tarafın da kafasını karıştıran bir yazar misali yazılmış, çünkü kendimle baş başa kaldığım zaman düşüncelerimi yazmak hoşuma gidiyor ve bu düşünceler her zaman iyi yönde veya düzenli bir mantık içinde ilerlemiyor. Yine de her yazımın ayrı ve benim için iyisiyle kötüsüyle manevi değer taşıyan ve muhtemelen ders çıkarttığım bir hikayesi vardır.
—Fark ettiniz mi?
Bu yazıyı okurken bile sıkıldığınızı hatta muhtemelen devamına bakmayacağınızı fark ediyor musunuz? Yada film izleyemediğinizi, günlük işlerinizi aksattığınızı, daha verimsiz çalıştığınızı hatta en son arkadaşınızla ne zaman uzun uzun sohbet ettiğinizi bile hatırlamadığınızı fark ediyor musunuz? Nedeni çok açık, sosyal medya