Ben utangaç bir kalbi taşırım geceden, ben seni sevdiğimi ölsem söyleyemem.
Özdemir Asaf
“…
Ben bir defterin iki sayfası arasında değil,
Milyonlarca insanın arasında kurutulmuş bir çiçeğim.”
Sonra bu üç inançlı insan, yüreklerinde bir güven duygusuyla ayağa kalktılar, çünkü acılarını Tanrı’ya havale etmişlerdi.
Sayfa 7
Okur Takip Önerileri
Derdimize yüksel dedik,
istediğin kadar yüksel!
Nasıl olsa geçmeyecek misin ?
Zalimlere güçlen dedik,
istediğin kadar güçlen!
Nasıl olsa düşmeyecek misin?
Öyle oldu, olacak.
Bu dünya iyi ile kötünün arasında bir yerde.
Ama günü geldiğinde iyilerden taraf olacak...
Gözlerin gözlerime değince
Felaketim olurdu, ağlardım.
Beni sevmiyordun bilirdim
Bi sevdiğin vardı, duyardım.
Çöp gibi bi oğlan
İpince
Hayırsızın biriydi fikrimce
Ne vakit karşımda görsem,
Öldüreceğimden korkardım.
Felaketim olurdu, ağlardım.
Kuş uçmaz, kervan geçmez bir yerdesin
Su olsan kimse içmez,
Yol olsan kimse geçmez,
Elin adamı ne anlar senden?
Çıkarsın bir dağ başına,
Bir ağaç bulursun
Tellersin pullarsın
Gelin eylersin.
Bir de bulutları görürsün
Köpürmüş gelen bulutları
Başka ne gelir elden?
Çın çın ötüyor yüreğimin kökünde şu dünyanın ıssızlığı
Tanrı kimsenin başına vermesin böyle bir yalnızlığı.
Hava, martılar, ışıklı şehir
sarhoş ediyor beni yosun kokusu
hilesiz kucaklamak istiyorum
dünyayı, şehri ve seni.
Savaşmayı bırakıyorum, bunu veda say.
Bir başkasının onu nasıl sevebildiğini, sevmeye nasıl hakkı olduğunu bazen anlamıyorum, çünkü onu yalnızca ben o kadar yürekten ve o kadar fazla seviyorum ki, ondan başka ne bir şey tanıyor, ne bir şey biliyorum; ondan başka da bir şeyim yok zaten!
Evet, yalnızca bir gezgin, yeryüzünde bir yolcuyum ben!
Ya sizler daha önemli şeylerle mi meşgulsünüz?