Deve, çöl dikeni yiyince damağı kanar.
Ve ilk kanın tadını çok sever; lezzeti kandan değil dikenden bilir.
Böylece diken yemeye devam eder. Sonunda diken yiye yiye kan kaybından ölür.
Araplar, devenin diken yemesine 'ha-re-se' derler.
Yani 'ihtiras', kendi kanında boğulmaktır.