Sabitlenmiş gönderi
Ama yazgısını yaldızlı çokomel kağıtları gibi,
Tırnaklarıyla düzeltemiyor insan.
Sayfa 29Kitabı okudu
Bazen etrafımızdaki manzarayı fark etmiyoruz. Kendi düşüncelerimize gömülüyoruz. Düşüncelerimizin gerçekliğine inanınca da asıl gerçeklik görünmez oluyor.
Sayfa 79
Okur Takip Önerileri
Seni kırdığım yerden beni de kırdılar,
Ben hiçbir cümleyle ağlayamam artık seni.
Sayfa 40Kitabı okudu
Ben bu içimin yankısı, ben bu içimin koruyla bu narı daha fazla taşıyamam.
Düşecek ellerimden, dağılıp dökülecek odaları, dayanamam.
Sayfa 39Kitabı okudu
Ben iğdenin gümüş aydınlığında
duruyorum çoktandır bir yanım karanlık.
Biraz uzaktan bakınca:
İki baca, sanki kurum bağlamış
Uzansa da birbirine, alevi değmiyor artık.
Sayfa 38Kitabı okudu
Değil mi ki, bir yere kilitlenmiş
Bir küçük iyiliktir aşk,
Değil mi ki, billurdan bir yalan dünya
Bırak ersin o tamama
Gel bak tepeden bir nehir manzarası göstereceğim sana.
Sayfa 35Kitabı okudu
Durup durup geçmesin içinden ağlamak
Dur, neden ağlıyorsun can’ım,
Yetmez mi ikimize bir sağanak…
Sayfa 31Kitabı okudu
Hala soruyor musun bana, aşk ne demek:
O en “bir” ve “tam” olana yürümek.
Sayfa 31Kitabı okudu
Dürtme içimdeki narı
Üstümde beyaz gömlek var.
Sayfa 26Kitabı okudu
Aşık olmak böyle bir şeydir işte, Kafka Tamura. Nefesin kesilecek ölçüde kendini iyi hisseden de, derin bir karanlıkla boğuşan da sen olursun. Vücudun ve ruhunla, buna dayanman gerekir.
Sayfa 459Kitabı okudu
Yaşadıkça, varlığı anlamını yitirmeye başlamıştı. Düşündükçe tuhafına gidiyordu. İnsan yaşamak için doğuyordu ne de olsa. Öyle olduğu halde, yaşadıkça yaşadığı ölçüde içinin boşaltıldığını, bomboş bir insan haline getirildiğini hissedebiliyordu.
Sayfa 428Kitabı okudu
Dünya her şey kendi istediğin gibi gitmediği için eğlenceli bir yerdir.
Sayfa 400Kitabı okudu
İnsan kaderini değil kader insanı seçer.
Sayfa 262Kitabı okudu