Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.40
Medine başaran
Medine başaran
@Mdnbsrn
Mavinin her tonu
Öğretmen
AÜ Havacılık Yönetimi
44 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Göremediğimiz Tüm Işıklar
576 sayfalık bu kitabı 2 günde bitirdim. Muh-te-şem. Kitabın son sayfasını okudum gözlerimi kapattım düşündüm, içimi bir hüzün kapladı.
Burada anlatılanları birileri gerçekten yaşadı.
Acımasız birer katile dönüştürülen çocuklar, aslında dünyayı yönetebilecek zekaya sahip olan ama savaşlar yüzünden çocuk olamayan yada ölen binlerce Werner, savaşlarda tecavüze uğrayan binlerce Jutta... Ve 21. yüzyılda hala bunların yaşanıyor olması mesela Filistin, Arakan, Doğu Türkistan, Suriye, Myanmar.... Savaş gerçekten büyük bir insanlık suçu...
Okurken devamını o kadar merak ettim ki elimden bırakamadım bulduğum her fırsatta iki sayfa bile olsa okumaya çalıştım ve iki günde bitirdim. Sabırsızlıkla Werner ve Marie-Laure'nin karşılaşmalarını bekledim. Arkadaşlıklarının bu kadar kısa süremesini beklemiyordum açıkçası. Werner'in ölmesini...
Spoiler olmaması için daha fazla içeriğine girmek istemiyorum. Ama mutlaka okumalısınız. Okuma sayısı az, pek bilinmeyen bir kitap ama asla pişman olmayacağınız bir kitap. Sayfa sayısı gözünüzü korkutmasın çok akıcı...
Hiçbir kitabı okurken bu kadar sıkıldığımı hatırlamıyorum. Sadece 128 sayfa. Ama bir türlü bitiremedim çünkü aşırı sıkıldım okurken. Araya başka kitaplar sıkıştırdım. Bir iki saatlik bir kitabı bir haftada anca okudum.
Sürekli aynı şeyleri üç kişinin ağzından tekrar etmesi belkide buna neden oldu bilmiyorum. Tabiki her kitap okunmaya değer ama ben sevemedim sıkıldım.
Belki bir gün ikinci defa okumaya karar verirsem sevebilirim....
KUDÜS ÖZGÜR OLANA DEK
Ahhhh!
Ne desem nasıl anlatsam ki. Yeter mi ki lügatımdaki kelimeler.
O kadar muhteşemdi ki. Elime aldığım gibi bitirmeden bırakamadım. Hani bazı kitaplarda satırların altını çizeriz ya bu kitabın neredeyse bütün satırlarını çizdim.
Ağladım, sinirden yumruklarımı sıktım, korktum tahminim doğru çıkacak diye (ki çıktı), güldüm (Fatıma teyzenin
Okur Takip Önerileri
Uğultulu Tepeler... Uzun zamandır okunmayı bekliyordu. Alınacak kitapların en başındaydı. Sonunda aldım ve hemen okumaya başladım.
Hem çok güzel, hem çok değişik, hem kendine çeken, hem tüm karekterlerden nefter ettiren bir kitap oldu. Birkaç gün oldu bitireli.
Çok sevmemin yanı sıra beni aşktan da biraz soğuttu. Heathcliff'in hırsı ve inadı, Catherin'in aşık olduğu adamı değilde, soylu, zengin birini seçmesi...
Hırs uğruna herkesin hayatını mahveten bir adam... Okurken yer yer sinirlendim.
Çok sağlam bir kalem. İnsanı içine çeken bir kurgu. Akıcı bir ilerleyiş. Zamanlar arası gidip gelmesine rağmen hiç kopukluk yaşanmıyor.
Kısacası çok beğendim arkadaşlar. Tavsiye ederim.
Arayışlarımız...
Paulo Coelho "aldatmak" kitabında düzgün, güzel bir işi, evliliği, hayatı olan bir kadının hayatından zevk alamamasını, bir arayışa girmesini ve toplumda pek hoş karşılanmayan, doğru da olmayan durumlara girmesini konu edinmişti.
Veronika ölmek istiyor'da da aynı durum mevcut. Çok güzel bir ailesi, işi olan genç bir kızın hayatı ile ilgili bir anlam arayışına girmesi ve sonucunda intihar etmeye kalkışmasını işlemiş.
Hatta Simyacı'da da hazineyi yani "mutluluğu" arayan bir çobanın hikayesini konu edinmişti. Yani yine ARAYIŞ...
Sanırım Paulo Coelho'da bir ARAYIŞ içerisindeydi. Kitaplarından bu düşünceye ulaşılabilir diye düşünüyorum. Ama baktığımızda hepimiz hayatımız boyunca hep bir arayışta değil miyiz?
Para için "iş" arayışı... Mutluluk için "eş" arayışı... Paylaşmak için "dost" arayışı... Tedavi için "ilaç" arayışı.... Liste uzar gider ama aslında hepimizin tek istediği şey "MUTLULUK" kimimiz eşle, kimimiz işle, kimimiz parayla, kimimiz sağlıkla... Mutlu olacağımıza inanırız.
Biraz psikoloji, biraz felsefe... Etkileyici... Başarılı... Okunası...
Aşk
İlk defa bir kitabı bitirmeden inceleme yazıyorum. Bu akşam başladım ve bitmek üzere. Biraz yorumlara göz gezdireyim dedim neler neler yazılmış.
Yok güçlü kadınlar böyle yapmaz, yok bilmem böyle bir aşk asla olmaz, yok kadın iyi değil hasta falan falan falan...
Ama evet haklısınız hayatında gerçek aşkı yaşamamış biri bunlara inanmaz. Aynen böyle aşklar var arkadaşlar ve ben bu yoğun duyguların dibini yaşamış biri olarak yazıyorum. Diyor ya Şahin " seni yaratılmış olan her şeyden çok seviyorum" diye. Tam da öyle sevdim. Gülşah'ın yaşadıklarını okurken o duyguların hepsi çok iyi anladım tekrar tekrar hissettim.
Sevebiliyor arkadaşlar aklınızın alamayacağı kadar çok sevebiliyor insan birini... Güçlü kadın safsatalarına takılıp duygularınızı öldürmeyin yaşamadığınız her şeye gün gelecek bin pişman olacaksınız... Normalde bu tarz kitapları pek okumam elimde okuyacak kitap olmadığı için alıp okudum fena da değil. Sadece aşkla ilgili ileri geri konuşanları görünce yazmak istedim. Güzel kitap okunabilir. Ama inanın bu insanların yaşadıklarına çünkü hepsi gerçek...
Savaş ve Çocuklar
Okurken titrediğim, sarıldığım birkaç kitaptan biri. En kısa zamanda filmini de izleyeceğim.
Okuyucuyu derinden sarsan bir kitap ne kadarı gerçek bilinmez ama etkileyici. Yerel halkın kötülüğü, vahşiliği... Savaşın yıkıcılığı... Çocuğun yaşadığı acılar... İnsanların acımasızlığı...
Biraz abartılmış gibi ama bir çocuğun bunları ve bunlara benzer olayları yaşamış olma ihtimali bile korkunç. Çünkü kitap ne kadar kurmaca bile olsa gerçeklik payıda var. Savaş her yere ve herkese aynı acıları getirir...Galiba bütün insanların ortak acısı savaşlar...
Kitabı okurken o cocuğu kucaklayıp korumayı çok istedim. Dünyadaki bütün çocukları koruma şansım olsun çok isterdim. Çünkü çocukların ırkı, dini, dili, mezhebi, milleti yoktur dünyanın her yerinde çocuk çocuktur...
Mutlaka okunmalı... Çok başarılı...
Elbette bütün bunlar çok uzun zaman önce oldu ve böyle bir şey bir daha asla olmaz.
Bu zamanda ve bu çağda tabii ki..
Kitap bu cümleler ile bitiyor. O çağın Samuel'i bu çağın Aylan bebeği... Onca zaman geçmiş ne değişti.. Bu çağda yurtlarından olan, ölen, sürülen, sömürülen insanların o zamanki insanlardan ne farkı var... Kitabın sonunda Bruno'nun başına gelen cesedi kıyıya vuran Aylan bebeği hatırlattı. Her çağda olan hep çocuklara oluyor. Keşke çocukları koruyabilseydik.. Her şeyden...
Mükemmel bir kitap. Şeker Portakalı tadında bence. Mutlaka okunmalı ve okutulmalı.
PAHA BİÇİLEMEZ BİR ESER
Okuduğum kitaplarda bazı yerlerin altını çizerim. Bazen kenarlarına ufak notlar yazarım. Bazı cümleleri kendim devam ettiririm. Bu şekilde kitap okuyan biriyim.
Ama bu öyle muhteşem bir eser ki, ekleyecek bir şey bulamadım. Bir kitabın bütün satırlarını çizer misiniz? Ben bütün kitabı çizmek istedim... Muhteşem bir eser...
Kısacık bir kitaba ne kadar çok şey sığdırılabilirse o kadarını sığdırmış Sezai Karakoç. Kitabı okurken karşıma biri geçmiş de bana anlatıyor, bana hitap ediyor gibi hissettim. Hele ki son bölümü. Gelen imam bana sesleniyor gibi hissettim. Gerçekten çok çok beğendim. Tavsiye ederim.. Kalemine sağlık...
Müslüman derinleş...
Müslüman şuurlaş...
Müslüman birleş...
Müslüman, İslam’ı öyle sağ ve diri, canlı yaşa ki, seni öldürmeye gelen sende dirilsin...
Yarıda bırakmayın çünkü sonu güzel
Felsefeye ilgi duyanlar için çok güzel bir kitap. Uzun zamandır masamda duran bir kitaptı. Başlamaya çekiniyordum açıkçası. Çünkü felsefe ile pek aram yok. Bazı yerleri okurken kitabı yarıda bırakma fikri sürekli kafamda dönüp durdu ama azmettim ve bitirdim. Pişman değilim yine olsa yine okurum
Ayrıca çok da bilgilendirici bir kitap. Sadece isimlerini duyup haklarından hiç bilgim olmayan bir sürü düşünür ve filozof ile ilgili bilgi edinmiş oldum. Biraz uzun sürdü okumam çünkü sıkıldığım yerler baya çoktu. Ama tam sıkıldım bırakacağım dediğiniz yerde felsefe dersi bitiyor Sofi'nin normal yaşantısı anlatılıyor. Bu biraz okunur kılıyor kitabı bana göre. Çok fazla uzun. Öğrencim elimde görünce "oha bu ne dedi"
Okumayı düşünenlere şimdiden kolaylıklar diliyorum.
Keşke bir atım olsaydı...
Cengiz Aytmatov kalemini konuşturmuş yine... En sevdiğim hayvandır at. Bu yaşıma kadar hep atım olsun istemişimdir. Kitabı okurken biraz da korkmadım değil. Ya Tanabay gibi Gülsarı'mın ölümüne şahit olsaydım, ya atım can çekişirken başında durmak zorunda kalsaydım onun gibi...
Gülsarı'nın doğumundan ölümüne kadar geçen hayat macerasını anlatıyor... Sahibi Tanabay atının başında beklerken kendi çocukluğuyla, gençliğiyle, aşkıyla, yaşadığı zorluklarla yüzleşiyor...
Okunması çok zevkli bir kitap. Ama benim gibi fazla duygusalsanız ağlayabilirsiniz...
Ama yine de keşke bir atım olsaydı....
Yaban Muzu
Bir günde bitebilecek bir kitap. Maalesef ülkemizde yaşanan bu acı olaylardan dolayı kitabı yarıda bıraktım. Daha doğrusu kitap okumayı unuttum. Bu pek olmaz..
Kitaba gelirsek Vasconcelos yine çok güzel bir iş çıkarmış. Zeze'ye hayranım. Bir "Şeker Portakalı" tadı vermedi ama yinede çok güzel, okunması gereken bir kitap Yaban Muzu.
Bu kitaptaki adamım Grego. Grego'nun sadakati, sevgisi, fedakarlığı... Kitabın asıl merak uyandıran bölümü sonu. Kitap bittiğinden beri düşünüyorum "Acaba Joel'e ne oldu" diye.
İnsanoğlu tarihin her döneminde her coğrafyada aynı. Aç gözlü ve acımasız. Acımasız adamların kitabı...
Okumayada ayrılan zamana da değer...
Gazap Üzümleri
Gazap Üzümleri;
Dün bitirdim kitabı ama hemen yazmak istemedim. Bütün gece düşündüm olayları, insanları...
Kitabın teması bana göre "açlık". Ve o kadar başarılı bir şekilde işlenmiş ki.
Sanayileşme ile topraklarından koparılan insanlar, bankalar ve çarklar arasında ezilen insanlar. Büyük bir insanlık suçu işleniyor.
Kalifornia'nın bereketli topraklarında yetişen yüzlerce ürün, yüzlerce meyve ağacı, bu ağaçlarda yetişen, olgunlaşan binlerce meyve... Ama açlıktan ölen insanlar...
Kitap bir asır önce 20. Yüzyılda yazılmış ama görüyoruz ki bir asır sonra 21. Yüzyılda da değişen bir şey olmamış.
Örneğin ;
Rose of Sharon'un ölü doğan bebeğini John Amca gömmek yerine dereye bırakıyor. Ve öfkeli bir sesle, "Git de sen söyle onlara, yüzüp giderken parçalana parçalana anlat onlara. Ancak öyle konuşabilirsin sen. Oğlan mıydın, kız mıydın, onu bile bilemedik. Bilemeyeceğiz. Git artık, kal sokakta. O zaman anlarlar belki"
Tıpkı birkaç yıl önce cesedi sahile vuran Suriyeli Aylan Bebek gibi.
İkisi de topraklarından koparılmış bebekler, ikisi de insanlara büyük bir ders vermek için görevlendirildi...
Yüzyıllar değişse de olaylar değişmiyor. Açıklanması olanaksız bir insanlık suçu... Gazap Üzümleri her yönüyle büyük bir baş yapıt.
Bu kitabı çok merak ederek aldım. Yazarımız Ali Uçar'ın haberini sosyal medyada görmüştüm. Öyle bir saygısızlığa verdiği cevaba hayran olmuştum. Daha sonra bu kitabı çıkardığını öğrenince çok sevinmiştim. O tarz insanlara verilebilecek en güzel cevabı vermiş bence. Kitabı çok merak ettim ve hemen aldım. Bir yandan da destek olmak amacıyla da aldım. Ve aldığıma hiç pişman olmadım. Gayet güzel, akıcı, anlaşılır bir şekilde yazılmış. Konudan konuya geçişi çok iyiydi. Kopukluk yaşamadım hiç. Sohbetler çok güzeldi çok hoşuma gitti. Bir yerlerde gerçekten bu şekilde haksızlığa uğrayan ve sevdiği herkesi kaybeden birlerce Cihan var. Hayatının baharında erkek terörü yüzünden hayatını kaybeden Pınarlar var. Gerçek hayattan alınmış tüm hikaye.
Senin gibi her türlü acıya rağmen hayata sımsıkı tutunan, başarılı olan insanlara ihtiyacımız var Cihan. Sizin gibi merhametli, iyi insanlara çok ihtiyacımız var Haldun hoca ve Dayı.
Evet çok haklısın Ali Uçar "acı doğru kalpte edebiyata doğru kafada felsefeye dönüşüyor."
Başarılarının devamını diliyorum ve seni hiç tanımayan bir okurun olarak seninle gurur duyuyorum.
Beni en çok etkileyen kitaplardan biri. Ve en çok etkileyen karakterlerden biri Zezè. Kitabı bitirip kapağı kapatınca üzerinde uzun süre düşündüm. Herkesin az çok kendini gördüğü bir karakter bence. Bazı yerleri defalarca okumaktan kendimi alamadım.
"neye yarar adam? Beni işitiyor musun? Konuş adam. Öğret bana güneşi yeniden uyandırmayı."
"Gidip güneşi uyandıralım"
.....
Ergenliğe adım atan Zezè, sevgisiz dünyasını hayallerindeki kahramanlar ile güzelleştirmeye çalışmaktadır. Zezè hep sevdiklerini kaybeden bir çocuk oldu. Hayatın onun gibi naif yürekli bir çocuk için olması gerekenden daha sert davrandığını düşünüyorum. Çünkü hep yüreği ağrıdı Zezè'nin.
Seni tanıdığıma çok sevindim Zezè.
Ah Zeze... Seni bu kadar geç tanıdığıma mı yansam? Bu kadar erken kaybettiğime mi?
Nasıl tatlı bir çocuksun öyle.
"kimse beni anlamıyor" demişsin. Evet kimse seni anlamamış zezecim. Büyüdün, delikanlı oldun, aşık oldun para kazanma derdine de düştün. Ama hala sevgi arayışı içindesin. KİMSE SENİ ANLAMAMIŞ GERÇEKTEN...
Hayatımda hiçbir zaman unutmayacağım bir karakter oldun benim için.
Bir solukta okudum ve kalbimi bıraktım yine. Zeze. O kadar farklı bir çocuk ki herşeye o kadar farklı bir gözle bakabiliyor ki. Bence hepimizin gönlünü bu farklılığı sayesinde fethedebiliyor.
"Mumların gözyaşları şamdanlardan aşağı süzülüyordu". Bu nasıl bir incelik. Hayatımda hiçbir zaman yanan bir muma bu gözle bakmamıştım. Ve daha bir sürü şey.
Sana buraya bir sürü şey yazmak isterdim Zeze. Ama Tutunamayanlardan bir cümle ile sonlandırıyorum yazımı. Şu anda sana güzel bir söz söyleyebilmek için on bin kitap okumuş olmayı isterdim. Yine de az gelişmiş bir cümle söylemeden içim rahat etmeyecek. SENİ TANIDIĞIMA ÇOK SEVİNDİM KENDİ ÇAPIMDA... ZEZE...
