Birbirini tanıdıkça birbirinden uzaklaşmak diye bir gerçek var. Tanımak, bazen yakınlık ve dostluğun nişanesi olmuyor. Ruhlar birbirinin neşesinden kâm almıyor, kederinden üzüntü duymuyorsa yakınlık her zaman uzaklığı getirir.
İnsanlar yavaş yavaş inanmamayı, güvenmemeyi, sevmemeyi ve kronik şüpheci olmayı öğrenir. Bu gerçekleştiğinde artık ne yazık ki çok geçtir. İnsanların 'tecrübe' dediği şey budur. Kalbiyle bağlantısını kesmiş bir insana 'tecrübeli' denir.
Biz insanlar yerimizin doldurulamayacağını düşünerek kendimizi kandırıyoruz. İş yerindeki pozisyonlarımız, insanların hayatındaki yerimiz.. her şey birgün son bulacak. Önemli olan güzel hatırlanmak. Tabi bunu başarabilirsek 😊