Oblomov içini çekti:
- Ah! Bu hayat, dedi.
- Nesi varmış bu hayatın?
- İnsana rahat vermiyor. Başını derde sokuyor. Ne olur, şöyle bir yatıp uyuyabilsem... Hiç kalkmadan...
Öldürür insanı hor görü, Sabrı tüketir şüphe, İnsanı acıyla kıvrandıran kıskançlık, Ve hayatın düzenini bozar sevgilinin yokluğu; Sonsuza dek unutulmak korkusu, Kaçınılmaz kılar ölümü, Yakın bir umut bile önüne geçemez bunun.
✎“En çok bu huyunu seviyorum, her cümlenin sonuna ; ‘anlıyorsun değil mi?’ “ cümlesini koymanı. O kadar anlamamışlar ki seni bu yaşına kadar, diline dolanmış…"♡...
✎Bazı geceler vardır; gözlerin kapalıdır, aklın bulanık…
Uyumazsın, ama uyanık da değildir zihnin. Kendi hayatının kabusundan uyanmak için uyursun.♡...