Mehmet Emin
@Mehmet__82
Chess can change the situation.
3 reader point
Joined on April 2021
Şu anda okuduğu kitaplar
Aşkın hazlarının alfabesinde bir kadının aşığı olmak, tatlı küçük Violette , sıradan alfabede Z harfinde olmak demektir . İlk harfi, yani A harfi , eldeki bir öpücük olan bu serinin sonuna ulaşabilmek için öğrenilmesi gereken yirmi sekiz harf vardır.
Sayfa 53 - Öteki Yayınları
Masumiyet, olabildiğince uzun süre koparılmadan sapında bırakılması gereken bir çiçektir ve yaprakları teker teker kaparılmalıdır.
Sayfa 40 - Öteki Yayınevi
Oysa aşktan daha çok yaşamaya değecek bir şey var mıdır?
Sayfa 32 - Öteki Yayınevi
Reader Follow Recommendations
Zaten gerçekte bilinmeyen , ideal kadınların çekiciliği hepsinden daha uyarıcı değil midir?
Sayfa 31 - Öteki Yayınevi
Fakat artık ümit yetmiyor bana,
Ben artık şarki dinlemek değil,
Şarkı söylemek istiyorum...
Nazım Hikmet
Yalnızlık
Kişinin inmeye cüret edemediği -
Ve Mezarında anlamak için çevresini
Yoklaması gibi ancak
Tahmin yürütebildiği -
En kötü korkusu onun Yalnızlık
Kendini görmesin diye Ve
yok etmesin kendi önünde
Sadece bir inceleme için -
Gözlenemez bu Dehşet - sadece
Kenarından geçilir Karanlıkta -
Askıda kalmış Bilinçle -
Ve Kilit altındayken -
Korkarım ki bu - Yalnızlıktır -
Ruhun Yaratıcısı
Onun Mağaraları ve Dehlizleri
Aydınlat - ya da mühürle -
Emily Dickinson
Çeviri: Selahattin Özpalabıyıklar
Mehmet Emin tekrar paylaştı.
Aşk - yaşamdan önce gelir -
Ölümden - sonra -
Yaradılışı başlatır
Ve dünyanın yandaşıdır -
Sayfa 143Kitabı okuyor
İris'in Ölümü
Bugün kalbimi eski bir plak gibi
öyle çok tersine çevirdim ki:
Bazı şarkılar vardır
cızırtılı bir yağmur gününü anlatır
uzaklarda süren sarı yağmurluklu bir hayatı
Deniz bazen kendini kaldırımlara fırlatır,
o zaman bir yavru yengece bakan
insanların şarkısı olurdu o şarkının adı.
Keşke ismim iris olsaydı,
keşke ismim herkese
sarı yağmurluğuyla
Canım Sıkıntı Pazarı
Aydınlıkta köhneliği belirginleşen ve kentte ve konutta hiçbir şey neyse ben oyum. Öylesine
bağsız ve yeğniyim ki bu hafifliğin şiddetinin bedelini bir gün öderim diye düşünüyorum.
Sanki varoluş beni cezalandırmak ister gibi; yoğunluğundan bana düşen payını benden geri
alarak bu yoğunluğa, olur olmadık herkese ve her şeye fazlasıyla katlayarak sunuyor.
Ülkem yok, cinsim yok, soyum yok, ırkım yok; ve bunlara mal ettirici biricik güç, inancım
yok. Hiçlik tanrısının kayrasıyla kutsanmış ben yalnızca buna inanabilirim, ben. Yere göğe
zamana denize kayalara ve kuşlara da dokunan aynı tanrı değil mi? Bu kutla tanrının
yönetkenliğinde, olmayan ellerimle bir yok-tanrı'yı tutuyor ve ölçüyorum yokluğun ağırlığını.
Kefe'lerinden birine onun oylumu pekâlâ sığıyor, diğerine duygular, duyumlar ve düşünceler
yığılıyor, işte yetkin eşitlik...her gün her gece bu eşitliğin bilgisiyle geçiyor. Bir eskiciden
satın alınmış bu teraziyi bir gün başka bir eskiciye vereceğim, o gün, tozanlarım her bir yana
dağılıp toprağın suyun ölümsüzlüğüne eklemlenecekler ve ben özgürleşeceğim.
Nilgün Marmara
Kuş Koysunlar Yoluna
Bir karga bir kediyi öldüresiye bir oyuna davet ediyordu.
Hep böyle mi bu?
Bir şeyden kaçıyorum bir şeyden, kendimi bulamıyorum dönüp gelip kendime yerleşemiyorum, kendimi bir yer edinemiyorum, kendime bir yer...
Kafatasımın içini, bir küçük huzur adına
aynalarla kaplattım, ölü ben'im kendini izlesin her yandan, o tuhaf sır içinden!
Paniğini kukla yapmış hasta bir çocuğum ben.
Oyuncağı panik olan sayın yalnızlık kendi kendine nasıl da eğlenir.
Niye izin vermiyorsun yoluna kuş konmasına
niye izin vermiyorum yoluma kuş konmasına
niye kimseler izin vermez yollarıma kuş konmasına?
"Öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna" bir çocuk demiş.
Nilgün Marmara
Huzur
Bir çok kereler huzurun geldiğini sandım,
Huzur çok uzaktayken;
Karayı görüşü gibi gemisi batmış adamların
Denizin ortasındayken,
Ve çırpındım daha tembelce, yine de kanıtlamak için,
Ne kadar umutsuz olsamda ben,
Varlığını kaç tane sahilin
Yatan limana gelmeden.
Emily Dickinson
