Bana şans getiren ve 4. kolektif kitap çalışmam olma özelliği taşıyan "Cümle Mühendisleri" başarılı bir derleme kitap oldu. Daha evvel bir deneme olan "Tahta Mandal" okuyanların; " devamı yok mu?" demeleriyle bu derleme kitapta benim kalemimle güzel bir öyküye dönüşüp can buldu.
Bazen hepimiz kendimizi; ıslanmış, bırakılmış, terk edilmiş ve sonu olmayan bir yalnızlığa düşmüş hissederiz. Bu öykümde olduğu gibi herkes hayatında bir kez bile olsa kendini bir tahta mandal zannetmiş ve onun yerine koymuştur.
İnsanın kendisiyle ve elde edebildikleriyle yetinebilmesidir belki de mutluluk. Ne kadar kazarsa dünya denilen bu çukuru o kadar dibe gider insanoğlu ve ışık ararken karanlıkta buluverir kendini. Neden olanlar bile olamaz, olmaz yanında yapayalnız bir çukurda. Güzelliğin karşısında etkilenirken tatmin hissini kaybetmemek erdem sanırım. Her yaratılmışın okuması gerek bir kitaptır bu yapıt.