Melis
@Melisamiz
2 reader point
Joined on February 2024
Şu anda okuduğu kitap
Sabitlenmiş gönderi
İnsan sıkılmaktan bile sıkılırmış.
Ay; sarmış ışığıyla seni, beni, düşüncelerimi.
Güneş, gelme gününe yakın doğmaya başlar.
Sanırım yüzümü yakan şu oklar ondan ibret.
Gelme; ben alıştım seni gecenin ardında bırakmaya,
Ben alıştım seni özlemeye,
Ben alıştım seni unutmaya çalışmaya.
Gelme, gelirsen yine kafam içinde hiç susmayacaksın.
Sürekli çalıp duracaksın tıpkı bir melodi, hayatın ezgisi gibi,
Nasıl, nasıl desem tıpkı sevmek gibi.
İşim başımdan aşkın gelme güzel yüzlüm.
Eğer ola ki gelirsen yine kaybolacağım senin benliğinde.
Yine esir alacak yüreğimi gözlerin,
Her zaman yaptıkları gibi yine çelecek bakışların şu akılsız başımı.
Gelme gelirsen daha çok yok olurum, daha çok batarım bataklığına, daha çok dalarım derinliğine, daha çok çekersin beni kendine.
Gelme ne olur gelme, yalvarıyorum gelme kalbim atmaya hasret kalsın.
Gözlerim gözlerine, kalbim sana hasret kalsın.
Yalvarırım gelip de hatırlatma kendini.
Farketmiyorsun daha çok kanıyorum,
Acıyorum, acıyorum hemde buram buram seni tekrar tekrar hatırlamak acıtıyor.
Gelme ne olur gelme.
İyi gidecek yolun kesinliğinde bile korku ile hareket edince büyüyorsun...
Bazen güzel şeyler olacak gibi hissedersin.
İçin içine sığmaz düşünürken gelecek günleri.
Sonra bir anda hatırlarsın gerçeği,
Bir ütopya yaratırsın zihninde senden öte.
Orada gerçek insanlar fakat yarattığın karakterler ile.
Herşey hazır, herşey belli.
Dünyaya döndüğünde görürsün bir distopya.
Herşey sisli, herşey bulanık.
Reader Follow Recommendations
Yine; aynı denizin, aynı kıyısında, aynı gemiyle seni beklemekteyim.
Kara bulutlar üstüme çökmüş feryat figan ağlıyorlar.
Galiba gitmeliyiz.
Kamaram sana sıcak.
Gel, hızlı gel de üşütme sevgilim
Melis tekrar paylaştı.
Nefret; sevmekten kaçıp yine aynı yerde kalmaktır bazen,
Sevmek istememek; kaçmaktır.
Hep aynı dalgalarla savaşıp her seferinden yenilmektir.
Karşısındakine değil, kendine kızmaktır en nihayetinde.
Nefret sevilmemektir bazen.
Can gözünden bakmaktır sevdiğine, sevilmeyeceğini bile bile.
Yine aynı denizin kıyısında kaptanı beklemektir.
Hiç ayrılmadan usul usul, seve seve.
Karşısındakine değil, kendine kızmaktır en nihayetinde.
Melis tekrar paylaştı.
Uyuyabilir mi, şu vakitte şu düşünceler ile?
Hepsi üstüme üstüme yürüyor.
Uyumak ise zehir şu geçen senlerde.
Gözlerim feryat feryat bağırıyor belli onlarda sevmiyor beni.
Tıpkı senin gibi...
İnsan bazen; kapılmalı hayatın büyüsüne,
Herşeye ve herkese rağmen.
Savrulmalı ordan oraya hayatın hazin akışında.
Savrulmalı bir uçtan öteki uca.
Dokunmak istiyorum mısralarım ile; maziye,
Bilmem belki o güzelim günlere,
Usul usul elimden kayan her bir vakte,
Belki de gözlerini araya bildiğim her bir saniyeye,
Sağ elimdeki kuş tüylerini yolmuş,
Özünü ararken, özünden yoksun.
Sol elimdeki gülün yaprakları yutmuş zamanın tozunu.
Sevmiş birini garibim;
Onu, gözlerini, ararken kimselere kendini sormuş.
Bir kaç günlük verdiğin bir file bir yılını etkileyince anlıyorsun; bir yılın, elinden geçen bunca vaktin önemini.
Bir sürü sorun arasında beni uyustuyorsun. Yapma, git aklımdan her geçen vakit her bir hücreme kadar zehirliyorsun...
Melis tekrar paylaştı.
Evet, herşey fâni.
Gözlerin herşey değil miydi?
Çünkü ben onlarla tutundum sonsuzluğa,
Ben onlarla avuttum kendimi,
Çünkü, ben onlarda gördüm sevgiyi,
Ben onlarla gördüm sevdiğimi,
Gözlerin herşeyim değil mi?
O zaman gözlerin hani?