İçine doğduğun ailenin, toplumun senin için ne demek olduğunu, o ortama aileye ait olduğunu düşünürken başta anne babana sonra da evine yabancılaşmaya başlamak…
Doğduğun andan itibaren aileni sevmeye programlı gibi olduğumuzu düşünürüz ki öyleyiz de bir bakıma. Ama burada Denise yaşadığı evin düzeninin, ailesinin tutumunun dışarıdaki hayatla çok farklı olduğunu anlamaya başlayınca hisleri değişiyor sorgulamalar başlıyor. Nefret, yetinmeme, vicdan, fazlasını isteme… Bütün duygular uyanıyor. Bir yandan ailesine daha medeni, temiz bir ev ortamı hazırlamadıkları için, kendilerini geliştirmeyip oldukları yerde saydıkları için nefret duyarken öte yandan onun okuyup başarılı bir hayat sürmesi için çalışmaktan hiç bıkmayan, ellerinden geleni yapan anne babası için böyle hissettiği için vicdan savaşı veriyor. Fakat yine de kendi doğrusu olarak kabul ettiği yolundan; onlar gibi olmamak için her şeyi yapmaya hazır olarak kendini kitaplara, okuluna adıyor.
Kendiyle iç savaş yaşaması, hislerine karşı koyamaması, vicdan çatışması…
Doğduğun yere ait olmak zorunda değilsin. Ait olduğun yeri kendin yaratabilirsin. Bir parçan orada dursa da…
