Mavi gözlerimde, korkuyu görmek için boşuna bakacaklar.
Ben yanmasam ,
Sen yanmasan ,
Biz yanmasak ,
Nasıl çıkar karanlıklar
Aydınlığa...
Sayfa 23
"Sevdalar boyun büktü pencere önlerinde
Görünmez bir muştuyu bekledim bunca zaman
Ne kabukta can buldu bir tohum, ne derinde
Feryadını çaresiz seyrediyor asuman
Yoksa bir yanılgı mı bu muamma ey ruhum
Ben neredeyim dünyada, nerededir avunduğum
Mühürler vurulsa da, kâğıdım artık ölü
Kalemim bir ateşin tenhasına gömülü."
Reader Follow Recommendations
Hiç konuşmuyorlar, ikisi de hiçbir şey söylemiyorlardı, ama her ikisi de biliyordu ki bu mânâlı sükût, saatlerce konuşmaya bedeldi.
Buradaydı.Şimdi.Hemen şu an ve o an,başka hiçbir şeyin önemi yoktu.
