Gökkuşağı gibi sar velvele ufkumu...
Matem kadar acı, soluk soluğa gündüzler...
Bir bayram sabahı mı bu?
Yoksa şefkatten deryalara dalan bir çift göz mü donan?
Kıpkızıl hedeflerin tam orta noktasında...
Her akşam gurupla ayrılan heyecanın kucağında
Görünen sensin.
Bırak kırkikindi yağmurları
Saçlarında gezinsin.
Hayretengiz bakışları avuçlayıp
Güneşe serp.
Ve öylece kal,
Bocaladığın anlamların sırdaşı olarak.
Ben,
Bedenî hazların istisna olduğu benliğimde,
O beden tabutunun en derininde,
Coşkunun esiriyim ama sen,
Ummanında kaybolduğum nursun
Semavîliğe ramak kalmış şu dakikalarda,
Beni hayalinle korursun.
Aranan yine sensin saikalarda.
Kudsî perdelerin kalktığı anlarda,
Özlemimsin sen.