Yazarın okuduğum ilk kitabı,dürüst olmak gerekirse varlığından bile haberim yoktu,alanıma bu kadar yakın ve epeyde kitap yazmasına rağmen hem de,bu da benim ayıbım olsun diycem ancak özellikle psikoloji ve kişisel gelişim kitaplarına önyargılarım olduğu doğrudur zira yabancı yazar çevirileriyle dolu hep bilinenlerin tekrarından sıkılmışlığım çok derin,bu da o döneme denk gelmiş olmalı. Kitaba gelecek olursak,üslup çok sert,bana bilinçli bir tercih gibi geldi zira böyle bir konu yani iyi anne baba olma zaten yazarın da dediğini gibi fazlasıyla abartılmış durumda yumuşak bir tavır istenilen duyguyu vermez etkiyi yaratmazdı diyebilirim. İlk 3-4 bölümü ilgiyle okudum,dile getiremediklerimi duymak hatta fark etmek hoşuma da gitti,Alice Miller ve bir çok yabancı yazardan alıntı yine çok, zaman zaman sıkıcı olsa da gerekliydi belki emin değilim.Kitabın son bölümleri sıkıcıydı bana göre,tekrara düşmeler ve kitaba çok da bir şey katmayan bölümler olduğunu düşünüyorum...Sayfa sayısı az, daha pratik bir kitap olabilirmiş.Sadece anne babaların değil özellikle öğretmen ve tüm yetişkinlerin okumasını isterim.Kendi çocukluğuna dokunmak ve şimdilerde kendinini çıkmazlarda görenler de,travmalarında çocukluğuna ait izleri bulmak,yüzleşmek ve belki çözümlemek üzere okuyabilir... sevgiler...
