Bir insanın gülümsemesinden farklıydı. Bir şey eksikti. Kanın ağırlığımı desem, hayatın acısı mı desem bilemiyorum. Özsüz gibiydi, bir kuşun değil, bir kanadın hafifliği gibi. Gülümseyen boş beyaz bir sayfa gibi. Yani tepeden tırnağa sahte hissetiriyordu insana.