Frida kahlo sanki ruhumu özetlemiş: "Çok karışığım. Bir yanım olabildiğince huzursuz ve yorgun. Diğer yanım mucizelere ve düşlerin gerçek olabileceğine halen inanıyor ve heyecanını koruyor. Bu iki yan arasında ben, eziliyorum."
Dünya gözüme boş ve kederli bir ev gibi göründü. Göğsümde bir ıstırap dolanıp duruyordu sanki. Şimdi evin bütün odalarını yalınayak dolaşmak zorundayım.
Oysa benim hayatımda tek bir mevsim oldu ve hep aynı haldeyim. Sanki bütün hayatım soğuk bir yerde ve sonsuz bir karanlıkta geçmişti. Ne var ki içimde beni mum gibi eriten bir ateş var daima.