Babasız büyürsen alemin bir merkezi ve sınırı olduğunu anlamaz,her şeyi yapabileceğini sanırsın..Ama bir süre sonra ne yapacağını bilmez,dünyada bir mana,bir merkez bulmaya çalışır,sana hayır diyecek birini aramaya başlarsın.
Bir an bana eskiden tanıdığı biriymişim gibi,burada ne işin var diye sorar gibi bakmış,tam o sırada göz göze gelmiştik. Sanki ikimiz de bir hatırayı arar,hatta sorgular gibi bakmıştık birbirimize.
Hayatın, insanlığın çoğunluğu için,içtenlikle yaşanması gereken bir mutluluk değil, baskılar ve cezalarla inanılması gereken yalanlarla yapılmış dar bir alanda, sürekli bir rol yapma hali olduğunu ilk bu sıralarda sezmeye başlamış olmalıyım.