Asansörden indi, konuşmaları bittiğinde ağır bir biçimde kapanmaya başladı asansör kapısı. Kapanmaya bir ışık kala duyuldu sesi kiralık katilin. Öldürücü tonda konuşuyordu. Yalvarırcasına asansör kapısının açılmasını beklerken açıldı kapı gün ışıklarıyla beraber. Yüzünde kurtuluşun vermiş olduğu tebessüm.
-Siz gelmeseydiniz ölmüştüm.
-Sen zaten öldün.
Oya, Oya, Oya...
Kendimi hatırlama yolculuğunda devam ederken...
Bilmediğim sokaklara dalmayı özlemişim ve bunu yapmayı seviyorum.
🎶 dream on ~ aerosmith
Okur Takip Önerileri
Öldürüyorlar azizim.
İnsanın içinde var olan güzel niyetleri solduruyor, öldürüyorlar🍂
'Hiç hata yapmazsam nasıl ilerlerim ki, sonuçta mükemmel olmaya gelmedim buraya.' Kaldırdı başını gökyüzüne, minik minik yağmur damlalarına eşlik eden kuş seslerine bıraktı kendini.
Şu an neredeyim ben, hangi dönem burası. Zaman yavaş mı ilerliyor bu şehirde, insanları suskun ve aceleci. Nereye bu koşturmaca? Derinde saklı kuş seslerinin sadece ben mi farkındayım? Hangi dönem burası, benin ben olduğum döneminde miyim yoksa yabancı mıyım herkese?
Nasıl çıkarım karanlıktan? Bir biletim olsa mesela bilinmezliğe giden. Bilinmeyenlerle en baştan başlasam, boşluk bırakmadan paragrafın en başından. Kendi doğrularımla yazsam romanımı.
Simyacı değildi belki de olmasına gerek yoktu. Ölümsüzlüğün sırrını çözdüğüne inanıyordu, bütün taşlar yerine oturmuştu. Peki bu sırla hiçbir şey olmamış gibi yaşamaya nasıl devam edecekti? Elleri cebinde gittiği yere ulaşmıştı. Bıraktı tüm düşünceleri zihninin en gizli bölmesine, gülümseyerek girdi içeriye.
Şoföre ücreti uzatırken "7'de tepelerde olur muyuz?" diye sordu genç kız. Kızın yüzüne bakmaksızın tepeler ücretini kesti adam. Sanırım bu evet demekti. Tepelere varınca usulca durdu araba. Bu orda olması gereken saat değildi, geç kalmıştı. İnmedi arabadan. Yüzüne eziyet edercesine bakan adama sadece devam ediyorum dedi.
Ölümsüzlüğün sırrı; uzun yıllar hayatta olmak değil, hayatta olmasan dahi var olabilmektir.
Kendimi ifade edebildiğim zaman, işte tam o an; yaşadığımı hissediyorum.
"Mavi kelebek derlerdi bana, umarım şans getirir." dedi, elleriyle yaptığı rengarenk kelebeği verirken. Kelebek etkisine inandığım bir güne başladım mavi kelebeğin dokunuşuyla.(ht♡)
Bazen insan kendinden o kadar çok uzaklaşır ki bir zamanlar süsleyip büyüttüğü hayallerini yaşadığının farkında olamaz.
Yeni başlayan her gün şanslı günümüzdür. Bizim üzerine iliştirdiğimiz şanssızlık enerjisini kabul etmek zorunda değildir. Özünde her şey nasıl görmek istediğimiz ile alakalıdır.
1970'lerde tüp kuyruğunda bekliyor gibiyim. Zaman ilerlemeyi unutmuş, insanların her biri farklı hayal aleminde, sıranın bazı kısmında kavga edenler bazı kısmında hoş sohbette bulunanlar. Ben bu sıranın neresindeyim? Onu bulamıyorum.
Masamda duran çalar saatimin sesi gibi hayat.
Tik tak tik tak, dönüp duruyor usulca
Ta ki pili bitene kadar
Döndüğü o tüm zamanlara ömür diyor insanlar Durduğu o ana ölüm diyor insanlar.
Pilimiz bittiğinde geride bıraktıklarımız
Bizi biz yapan herşey oluyor.
Sakin bir ilkbahar sabahıydı.
Çiçekler gözüne hiç bir zaman bu kadar güzel görünmemişti.
Kuşlar hiç bir zaman onu böyle uyandırmamışlardı.
Değişen neydi?
Aşk, insanı beklemediği anda beklemediği yerden vuruyor.
Asıl sorun şu; sen aşka hazır mısın?
Bazen geçmişi özlersin. Dönmek istersin. Tabiki mümkün olmadığını bilirsin. Bu yüzden geçmiş ve şimdini karıştırırsın. Bu yeni karışım bir süre idare eder seni. Ama uzun sürmez etkisi. Geçmişe asla dönemeyeceğini bir kez daha suratına vurur hayat. Kendini teslim edip nefes almaya devam edersin. Acı vermeye adanmış olsa bile.