Eflâtun şöyle der:
"İnsanoğlu çocukluktan sıkılır, büyümek için acele eder,sonra da çocukluğunu özler.
Önce para kazanmak için sağlığını harcar,sonra sağlığını kazanmak için parasını.
Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşar,sonra hiç yaşamamış gibi ölür.
Hayata hazırlanmaya o kadar zaman harcar ki,sonra hayatını yaşamaya zaman kalmaz.
Yarını o denli düşünürki bugünün elinden kayıp gittiğini düşünmez.Oysa hayat yarın değil bugündür."