“Nerede tükettin ömrünü? Bir hareketin hatırası,bir tutkunun işareti,bir maceranın parıltısı,güzel ve firarî bir cinnet-geçmişinde bunların hiçbiri yok; hiçbir sayıklama senin ismini taşımıyor, seni hiçbir zaaf onurlandırmıyor. İz bırakmadan kayıp gittin; senin rüyan neydi peki?”
Bir ruh, sadece üzerine aldığı tahammül edilmez şeylerin miktarıyla büyür ve telef olur.
Sevgi kuş misaliydi; bazen bir kanat çırpışıyla geldiği gibi, yine bir kanat çırpışıyla gidiyordu.
Reader Follow Recommendations
Sonra Robert Frost’tan alıntı yaptı. “Bir ormanda yol ikiye ayrıldı, ve ben-/ Ben gittim az geçilmişinden, / ve bütün farkı yaratan bu oldu işte…”
