merve
@Mervelyy
en el medio de la nada
psikolojik danışman
yüksek lisans
antalya
46 reader point
Joined on February 2019
tutku ve içtenlik
kendin olma duygusunu kaybetme ve kendini başkalarının tepkilerine göre ifade etme eğilimi 'duygusal kaynaşma' olarak adlandırılır. bu kaynaşma nedeniyle kimlik sınırları belirsizleşir ve karşıdan gelen basınca veya anlaşmazlığa direnç azalır. karşıdakinin duyguları, düşünceleri, ihtiyaçları ve endişeleri tarafından 'enfekte edilmek', kendi seçmediği şekilde davranmak şeklinde ifade edilebilir.
Reader Follow Recommendations
ve ayrıca insanlar kompleks canlılardır. hepimiz çelişkili hareketlerde bulunuruz. bir şey söyler, başka bir şey yaparız. problemi başkasına yükleyerek kendi problemlerimizi reddederiz. bizi korkutan şeyleri önler ve bastırırız. kendimizde sevmediğimiz şeylerden uzaklaşır, onların yerlerini değiştirir ve onları çarpıtırız.
Sayfa 108Kitabı okuyor
yetişkinler, küçük çocukların gözünde birer dev gibi görünmektedir. dış görünümleri çocuğun güçsüzlüğünün ve savunmasızlığının bir hatırlatıcısıdır.
Sayfa 68
etkin bir terapist, zihnini, hastanın eşsiz hikayesinin ilişkide yepyeni bir biçimde ortaya konmasını kolaylaştırmak için görüşünü engelleyecek olan beklentiler ve kalıplaşmış örneklerden arındırmalıdır.
"bugün her zamanki gibi ofisime girdin ve bana bakmadan doğruca koltuğuna geçtin. gözlerimden her zaman kaçınıyorsun..."
—başını salladı. "sana bakmak seni çok gerçek kılardı."
"ve gerçek insanlar ölmek zorundadır."
—"işte şimdi anladın."
(hayatlarını yanlış kişiyle evli olarak geçirenler için eşini kaybetmek daha karmaşıktır çünkü kendileri ve boş yere geçen yılları için de yas tutmak zorunda kalırlar.)
"... yas tutma çalışması, kendini ölmüş olandan ayırıp enerjiyi diğerlerine yönlendirmekten oluşuyordu."
"kişi ölümden çok, ölümün eşlik ettiği mutlak yalıtımdan korkar. hayatı hep ikişer ikişer sürdürmeye çalışırız ama her birimiz tek başımıza ölmek zorundayız... "
bir duyguyu 'nasıl' yaşamakta olduğumuzu fark edebilmek, onun geçmişe dönük 'nedenleri' ni açıklayabilmiş olmaktan çok daha büyük önem taşır.
Anne-Baba ve Çocuk
bebek, görünürde sevecen de olsa annesinin kendisine karşı tutumunun içten ya da zorlama olduğunu kolayca algılar. sezgi yoluyla olan bu algılama yetişkinlerdeki gibi bilinçli bir olgu değildir. aslında, çocuklar sezgileri aracılığıyla çevrelerinde olagelen her şeyi fark ederler, ama özellikle kendilerine acı veren durumları derhal bilinçaltına iterler.
değişme hızı, insanları doğruyu yanlıştan ayırmalarına olanak bırakmadan karar vermeye zorlamaktadır. dolayısıyla davranışlar çoğu kez, geleceğe yönelik bir tasarının parçası olmaktan çok, o anda beklenmedik bir biçimde karşılaşılan durumlara gösterilen yalın tepkilerden ileri gidememektedir.