Merve Nur Bakar
@Mervenurbakar
11 reader point
Joined on October 2022
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Birimizin kalbi ötekinde acı/ Şu farkla yaşıyoruz aynı kaderi: Sen, yaralarını gösteriyorsun/ Kimliğini sorduklarında; / Ben, kimliğimi gösteriyorum/ Utancım sorulduğunda...
Sayfa 64Kitabı okuyor
Gerçek ayrılık tam anlamıyla bir unutuşla başlar. Yalnız bizim değil, bizi bilenlerin de unutuşuyla. O yerden, o mekândan, o insandan bizde süren, bizi oluşturan ne varsa, hepsinin belleğimizden, benliğimizden, hayatımızdan silinip gitmesiyle...
Sayfa 60Kitabı okuyor
İnsana verilen en büyük ceza, sınırlı bir hayatla sonsuzluğu kavrama yetisi olsa gerek. O, bilinçli ya da sezgisel bir algıyla, kendi yarattıkları da dahil, dünyanın tüm nesnelerinin kendinden daha ömürlü olduğunu görmüştür.
Sayfa 57Kitabı okuyor
Reader Follow Recommendations
"İnsan ruhu-der, Kazancakis- dünyanın en emperyalist gücüdür; fetheder, fetheder ve hiçbir zaman fethettikleri ona yetmez." Bu sözü şöyle anlamak istiyorum ben: Böyledir, çünkü insan zamanın geçiciliğini canında duyar; böyledir çünkü yaşarken ölümü bir bilinç halinde yaşayan tek varlık insandır.
Sayfa 52Kitabı okuyor
Sürekli mutluluk içindeki acısız hayat artık insan hayatı olmayacaktır. Olumsuzluğun peşine düşen ve onu dışarı atan hayatken dini geçersiz kılar. Ölüm ve acı birbirine aittir. Acıda ölüm önceden hissedilir. Acıyı yok etmek isteyen ölümü de ortadan kaldırmak zorundadır. Ama ölüm ve acısı olmayan hayat insani bir hayat değil ölmemişlik hayatıdır. İnsan hayatta kalmak uğruna kendini ortadan kaldırır. Muhtemelen ölümsüzlüğe de erişecektir ama hayatı pahasına.
Sayfa 70Kitabı okudu
Hiçliğin, yani her açıdan asla salt bir varolan olmayan ama aynı zamanda üstelik varlığın sırrı olarak mevcut bulunan bir gücün mabedi"dir ölüm. Ölüm insanın hazırda olmayanla, tamamen başka olanla, ondan kaynaklanmayanla ilişki içinde olduğu anlamına gelir.
Sayfa 56Kitabı okudu
"Eğer insanlar da bitkiler gibi, hareketlerini emirlere uyarak yapsalardı, hiçbir zaman eylemlerinden dolayı suçlanamazlardı. Tercihler yapabildiğimiz için suçlanıyoruz. Ya ahlakın içinde ya da dışındayız!"
Sayfa 387Kitabı okudu
Kopuşlar acı veriyorsa bağlar hakiki demektir. Sadece hakikatler acı verir. Hakiki olan her şey acı vericidir. Palyatif toplum hakikati olmayan bir toplumdur, aynının cehennemidir.
Sayfa 41Kitabı okudu
"Bunu gece günlüğüme yazacağım."
"Neyi?"
"Ateşten yananın ateşe doymadığını."
Ben sadece fazlasıyla ciddiye almıştım, küçükken babamın bana birini üzdüğümde söylediği o sözü, "Kendini karşındakinin yerine koy" Ve ilk başlarda bunu o kadar çok yapmıştım ki, bir gün dönüş yolunu yani kendimi bulamadım ve beynimin bir parçası boşlukta uçuşan, hayata uzaktan bakan, sadece seyreden bir çift göze dönüştü.
Sayfa 323Kitabı okudu
"Istıraba ses verme ihtiyacı, bütün hakikatlerin önkoşuludur. Çünkü ıstırap, öznenin omuzlarına binen nesnelliktir; öznenin en öznel unsuru olarak deneyimlediği ifadesi, nesnellik üzerinden dolayımlanmıştır."
Sayfa 23Kitabı okudu
"Acıda bulabildiği gülünecek şey oranında derindir insan. Daha önce insani acının derinliklerinde gömülü olmayan biri yüreğinin derinlerinden gülemez."
Sayfa 20Kitabı okudu
Ne istediğini bilmemek kadar acı verici bir şey yoktur. Ne istediğini bilememek insana verilmiş en yırtıcı işkence türlerindendir.
Sayfa 250Kitabı okudu
"Peki, sen hiç uyumaz mısın?"
"Uyurum elbette!" dedim. "Hatta rüya bile görürüm. Senin gibi. Herkes gibi..."
Sayfa 142Kitabı okudu
Ama artık çok geç bütün bunları düşünmek için. Yola çıktığım yeri göremeyecek kadar uzaktayım. Evimin kokusunu unuttum. Gaspçı bir korsan gibi dolanarak şehirleri bağlayan yollarda, en iyi bildiğim şeyi yapıyorum: düşünüyorum...
Sayfa 112Kitabı okudu