"Yaşam kimi zaman haksızdı. Acısını çektiğim güven eksikliğini çocukluğum açıklıyordu kuşkusuz. Bunun sorumlusu ben değildim; ama ben maruz kalıyordum. "
"Hiç olmazsa kararının nedenlerini bana söyleseydi, sitemler, eleştiriler belirtseydi... Söylediklerini kabul edebilir, kendimi kınayabilirdim ya da onu haksız bulup ondan daha kolayca vazgeçebilirdim... Oysaki ani ve açıklamasız gidişi, sayfayı çevirmemi, ilişkimizin yasını tutmamı engellemişti, onun yokluğunu acıyla hissediyordum. Düşüncelerim ona geri döndüğünde, yokluğu kalbimi istila ediyor ve mengene gibi sıkıyordu. Gülümseyişini hatırlamak beni hüzne boğuyordu. Bir yanım da onunla birlikte yok olup gitmişti. Vücudu vücudumda eksikti, ruhum kendini öksüz hissediyordu."