Arza hacet yok,
Halim sana ayândır.
Dile gerek yok,
Sessizliğim sana beyandır.
Söze lüzum yok,
Susuşum sana kelâmdır.
Kelâma ihtiyaç yok,
Aşk sana figândır.
Hiçbir şey olmayan bir şey,
Hiçbir şey olmayan bir şeye âşık olmuş.
Hiç var olmamış, hiç var olmamışın yolunu
kesmiştir.
Hepsi hayal, ya gerçek?
Mevlânâ
Vera, bu kadın kendi gölgesinden korkuyor, diye düşündü.Evet, kadındaki tuhaflık buydu işte. Korkuyordu. Sırtında hafif bir ürperti hissetti. Bu kadın neden korkuyor olabilir ki?