Elçi, gözyaşlarının kimsesizliğine sitem ediyordu. Hamza'ya ağlayan yok! Muhacirler boyunlarını bükmüş Elçi'nin acısını artırır korkusuyla sessizce ağlıyor, konuşurlarsa anlar diye birbirlerinin arkasına saklanıyorlardı. Hiç bu kadar kimsesiz olmamışlardı bu şehirde. Bir çift gözyaşını gizleyemeyen yeryüzü iyice üzerlerine geliyordu. Kalpleri sızlıyordu.