“Hepimiz aynı sona yürüyorduk nihayetinde. Dünyaya kazık kakacakmışız gibi pervasız , neredeyse hayatın sonsuzluğuna güvenerek yaşayıp giderken , günün birinde aniden ömür niyetine yaşadığımız fasarya bitiyor , sahip olduğumuz her şey anlamını yitiriyordu . “
“Hem, seni anlayamayacağımı da düşünme , belki de anlarım. Kendim çok günahsızmışım gibi sana ceza kesebilir miyim ? Cehennem dedikleri gerçekse , o alevlerin arasında ben de varım !”