Yakındığımız kimseler birinci derecede aile fertlerimiz ise şunu iyi bilelim ki anlattıkça kendi itibarımızı zedeleriz.
Hukuk bilgisi arttıkça kanunlardaki arka sokakların veya kestirmelerin bilgisi de artar. Bu nedenle hukukla meşgul olan kimselerin takva, ihlas, ihsan gibi Allah'a karşı sorumluluk bilincini yükselten duygularını beslemeye çok şiddetli ihtiyaçları vardır. Kıymetli bir fakih olan Mehmet Savaş hocamız, bu konuda bizi ikaz ederken şöyle demişti: "Ben her akşam bir tasavvufi metinden bir bölüm okurum ki fıkıh bilgim beni sürekli cevazları bulmaya teşvik etmesin." Fıkıh bilgisinin artması insanı, kanun boşluklarını bulmaya, kanunlardan sıyırmaya sevk edebilir. Halbuki asıl olan kulluktur. Biz Allah'a kulluğumuzu O'nun koyduğu nizama uyarak göstermiş oluruz.
Herkes bir diğerinden bir meziyetiyle üstün veya aşağıda olabilir. Verilenle barışık olmak gerekir. Buna "rıza mertebesi" denir. Sana verilenler değişmeyecek, kapasiten bu, gelebildiğin yer burası. Bununla ne kadar erken barışırsan bundan sonra o kadar sağlıklı yol alabilirsin. Buraya takılıp durdukça hayatta yapabileceğin, yaşayabileceğin pek çok güzelliği de kaçıracaksın.
Okur Takip Önerileri
İslam ahlakçıları duyguların denge halinde tutulmasıyla insandaki temel güçlerin elde edileceğini söyler. Onlara göre öfke gücünün itidal hali şecaate (cesaret ve kahramanlık), şehvet gücünün denge hali iffete, akıl gücünün hayırda kullanılması da hikmete ulaştırır. Bu üçünün bir arada olması da adaleti meydana getirir. Bu güçlerin zayıflaması halinde zillet, düşüklük ve ahmaklık ortaya çıkar. Bu nedenle önemli olan nefsi öldürmek değil, terbiye etmektir.
