MevsimsizKar
@MevsimsizKar
“Hayatımın öyle bir dönemini yaşıyordum ki, hiçbir şeyi beklemiyor ve merak etmiyordum.”
Sabitlenmiş gönderi
Doğallık, dürüstlükten geçer. Kendine, çevrene. Bedenin bir karbon kağıdı gibi olmalı. Özellikle de yüzün. Çünkü doğallığın tek bir anlamı vardır: düşüncelerini davranışlara dönüştürmek. Oysa bugün kimse doğal değil. Herkes sahte. Herkes yalancı. Ve ben hepsinin ölmesini istiyorum.
Sayfa 162Kitabı okudu
272 syf.
·
Not rated
·
Read in 43 days
Reader Follow Recommendations
Kendi çölünde kaybolan bir Mecnun değil, kendisi çöl olan bir Mecnun oldum. Şimdi Leyla bir rüzgar esintisi. Bense çölde bir kum tanesiyim. Belki şu koca çölde bir meltem eser diye bekliyorum. Eser de Leyla bir kez olsun bana dokunur diye bekliyorum.
Sayfa 270Kitabı okudu
Mazi beynimde yaradır. Bir türlü kabuk bağlamaz.
Sayfa 182Kitabı okudu
İlişki: Bir başkasının senin var olan düzenini altüst etmesine kendi isteğin ve izninle razı geldiğin durum.
Sayfa 180Kitabı okudu
Leylasız geçen her gece için bu dünyadan alacaklıyım.
Sayfa 175Kitabı okudu
Felaketlerin iyi bir tarafı yoktur ama insan en büyük felaketin ortasında bile kendini iyi hissedebilir. Yeter ki yanında sevdiği insanlar olsun.
Sayfa 164Kitabı okudu
İnsan en çok geçmişinden kaçıyor ama insanı en çok da geçmişi mutlu ediyor.
Sayfa 146Kitabı okudu
Bu dünyada insan en çok sevdiklerini üzüyor.
Sayfa 137Kitabı okudu
Telefonlar akıllandıkça insanlar alıklaştı.
Sayfa 107Kitabı okudu
Leyla’ya yaklaştıkça kendimden uzaklaşıyorum.
Sayfa 55Kitabı okudu
Sevdiğine kavuşursan meşk, kavuşamazsan aşk olur.
Sayfa 32Kitabı okudu
Hiçliğin tam ortasına “şu an buradasınız” yazan bir levha koymuşlar ve beni de o levhaya bir nokta olarak iliştirmişler sanki.
Sayfa 31Kitabı okudu
Neyden kaçıyon sen?
Geçmişimden be abi.
Sayfa 26Kitabı okudu
Mutlu sonla biten hayalim olmadı hiç. Bu dünyada herkesin bir yükü var. Benimki de hayallerim.
Sayfa 20Kitabı okudu